1. Doorzettingsvermogen.
Ik zie Zoe nog van de mat komen na haar eerste training van 2.5u; volledig uitgeput en de tranen stonden nader dan het lachen. Ze was zo moe, zei ze, ze had honger en haar hele lichaam deed pijn. Ik had er zo'n medelijden mee! De realiteit was heel snel heel duidelijk geworden; dit programma is niet voor de 'faint of heart'. Er moet hard gewerkt worden, het verschil met recreationeel turnen is gigantisch en dit is niet zomaar voor iedereen weggelegd.
2. Gymnastics is duur!!
Toen ik de rekening kreeg voor haar eerste maand in Xcel had ik verwacht dat de prijs omhoog ging gaan aangezien ze een stuk meer uren zou trainen dan voordien, maar dat was een kleine kost in vergelijking met de rest.
Waar ik niet had bij stilgestaan (en niemand ons op voorhand verteld had) waren alle andere kosten: registratie by de USA Gymnastics, een competitie leotard ($165!!!!! - ik viel bijna achterover. Ik koop de leotards van de kids online of in Target en daar betaal ik gewoonlijk niet meer dan $40 voor. Elk hebben ze er een paar zodat ze kunnen afwisselen. Ok soit, de competie leo is super mooi, volledige afgewerkt met steentjes maar ze dragen dit enkel tijdens de competitie. En aangezien kids zo snel groeien dragen ze die maar 1 seizoen - ik hoop gewoon dat die voor Zoe in januari nog zal passen), een bijpassend jasje, een leotard om in te trainen, leggings, een rugzak, en dan nog alle kosten voor de competities!
3. Geduld - Niet opgeven.
Er is dag en nacht verschil tussen wat Zoe nu kan ivg met toen ze pas begon. Maar het is niet altijd rozegeur en maneschijn geweest en dat zal altijd wel zo blijven. Het duurt een tijdje vooraleer je een nieuwe techniek onder de knie hebt, en de ene zijn er rapper mee weg dan de andere. Af en toe zie ik traantjes bij kids en ook bij Zoe is er al frustratie geweest en zijn er traantjes gekomen. In het begin babbelde ze dikwijls losjes over de medailles die ze zou winnen - maar ze heeft nu wel al heel goed door dat het geen zekerheid is dat die medailles er zullen zijn!
We hebben dikwijls pep-talk gesprekken in de auto op weg naar huis, maar de laatste weken kan ze beter en beter aanvaarden dat ze iets (nog) niet kan en er dus veel zal moeten op focussen. Haar coaches zijn ook super goed in het motiveren van de gastjes. Als er iemand zegt dat ze het niet kunnen dan hoor ik vaak hetvolgende:
Gymnast: I can't do it
Coach: What did you say?
Gymnast: I can't do it
Coach: Say it again?
Gymnast: I can't do it!!
Coach: 20 push-ups - you should say: I can't do it YET.
Zo leren ze heel snel dat ze niet mogen zeggen dat ze iets niet kunnen haha.
Als ouder is het vooral lastig omdat je je hulpeloos voelt. Met schoolwerk kunnen we al gemakkelijk eens iets google-en en Zoe zo helpen maar in gymnastics moet ze het volledig alleen kunnen.
4. Prioriteiten stellen.
Er is duidelijk een reden waarom ze zoveel uren per week moeten trainen. Nieuwe technieken leren duurt lang. Toen Zoe nog maar een goeie maand bezig was is ze voor 3 weken naar Europa op vakantie geweest en het was goed merkbaar dat ze veel gemist had tijdens die periode. De coaches werken met de studenten aan een bepaalde skill maar eens iedereen ermee weg is, wordt er aan de volgende skill gewerkt. Zoe moest heel wat inhalen en dat was niet gemakkelijk. Net zoals met elke andere serieuze sport kan je niet zomaar kiezen wanneer je gaat en niet gaat. En als je kiest voor het ene weet je dan je het andere niet kan hebben. Zo weet ze dat er op de gymnastics dagen geen tijd meer is om naar de TV te kijken; als we 's avonds laat thuiskomen is er tijd om te eten en te douchen en dan naar bed want de volgende dag is weer een schooldag. Ze is echter zo gepassioneerd dat voor haar gymnastics echt wel op de eerste plaats komt. En veel heeft te maken met nummer 5.
5. Vriendschap.
Ze heeft over de laaste maanden sterke vriendschappen ontwikkelt met haar teamgenootjes. Onlangs zei ze dat ze de kids in de gym bijna beter kent dan haar vriendjes op school omdat ze er zoveel tijd mee doorbrengt. Binnenkort hebben ze allemaal een sleepover voor een verjaardag van een van de meisjes. De gym organizeert ook veel activiteiten voor de teams. Binnenkort is er een pasta-avond (ik ben vrijwilliger om te helpen met dat evenement) en dat zal wel weer leuke avond worden.
6.Vertrouwen.
Je moet vertrouwen hebben in jezelf maar zeker ook in je coach. Een goeie coach helpt je om je grenzen te verleggen en zorgt ervoor dat de kids zich veilig voelen. Zoe heeft super goeie coaches. Als ik ze soms in de lucht zie vliegen hou ik mijn hart vast :). In het begin is er wat verloop geweest van coaches en daar had Zoe het enorm lastig mee, met veel tranen! Ze heeft moeten leren aanvaarden dat in het leven mensen komen en gaan en dat het niet wil zeggen omdat een coach vertrekt zij plots geen gymnastics meer zal doen.
7. Motivatie.
Zoe is enorm gemotiveerd en dat is de laatste weken heel duidelijk, niet dat ze in het begin niet gemotiveerd was maar toch zie ik een verschil met het begin. Onlangs zei ze: mommy, als we conditietraining moeten doen dat zijn er vele meisjes die stoppen als de coach niet kijkt (die conditietrainingen zijn niet van de poes hoor!) maar ik doe altijd voort en ik doe zelfs iets meer dan wat we moeten doen want ik wil sterk zijn!
En sterk is ze! Zowel fysisch als mentaal is ze enorm gegroeid. Als ze die sport volgend jaar verder doet of niet, ik ben ervan overtuigd dat dit haar leven heeft veranderd op een hele positieve manier. Ze heeft zoveel belangrijke life skills geleerd!
Hier een filmpje van een paar weken geleden
No comments:
Post a Comment