The Thomas Fire: part 1

Amai, wat een week! En het begon allemaal met een tekstberichtje maandagavond.

Hieronder verslag van Maandag en Dinsdag (4 en 5 December)
Ipv van tijdens het weekend onze grote boodschappen te doen in de Costo, doe ik die meestal op maandagavond. Dat is de avond dat Zoe gymtraining heeft tot 8u en ik dus meer dan genoeg tijd heb. Net als ik bij de Costco wil vertrekken krijg ik een berichtje van iemand op het werk die vraagt als we ok zijn met de branden in de buurt. Aangezien zij weet dat we in Ojai wonen, wist ik dat er brand was 'ergens' bij ons thuis. Toen ik haar vroeg om details zei de dat het aan de rand was van Ojai/Santa Paula.
Mijn antwoord was: oh neen, niets om mee in te zitten want wij wonen aan de andere kant, zo'n 25 minuten met de auto! Man man...wat er de volgende dagen zou komen, daar wat ik helemaal niet op voorbereid. Ondertussen was ik in de gym vlug op het internet en Facebook gaan kijken voor meer info en het zag er inderdaad wel serieus uit maar nog steeds ver van onze deur. Toen we rond 8u30 thuiskwamen van Ventura zei ik tegen Bram dat hij zijn email moest in de gaten houden, dat de brand toch al redelijk naar het dorp van Santa Paula aan het uitbreiden was en dat hij misschien morgen wel niet de binnenbaan naar zijn werk zou kunnen nemen. Rond 9u30 viel de electriciteit uit - dankbaar voor mijn obsessie met kaarsen op batterijen moesten we niet direct op de tast naar kaarsen.

Op dat moment dachten we wel dat dit iets met de brand te maken had maar we maakten ons helemaal geen zorgen en rond 10u zijn we gaan slapen. Normaal staat mijn telefoon 's nachts op 'niet storen' van 10u 's avonds tot 5u 's morgens maar die functie had ik toch afgezet - misschien een voorgevoel!

In het midden van de nacht was ik opgestaan en zag ik dat we nog steeds geen electriciteit hadden. Zowel Bram als ik zijn ingeschreven op het locale alarmsysteem dat je in noodsituaties verwittigd per telefoon of text. Om 4u45 's morgen kregen we het eerste berichtje met de melding dat er een brand was in Ojai/Santa Paula en dat er door de stroomuitval 3 waterpompen die water naar de Valley brengen geen druk meer hadden en met de vraag om zo weinig mogelijk water te gebruiken zodat de brandweerlui alle waterdruk die er nog was zou kunnen gebruiken om de brand te blussen.

Twintig minuten later kregen we opnieuw bericht maar van de school deze keer om te laten weten dat alle scholen in Ojai gesloten waren door de brand. Op dat moment hadden we door dat het toch wel serieus was en ook Bram had een email gekregen van zijn werk dat de bureaus toe waren.
Toen de kids om 8u wakker werden was Zoe haar eerste reactie: I am going to be late for school! Toen we hen lieten weten dat er geen school was, waren ze de eerste minuut super content tot we hen lieten weten dat er geen school was omwille van de brand en direct waren ze iets minder enthousiast. Vanuit onze tuin zagen we dit....

Op het eerst zicht leek het er op dat de rook van ons wegging. Bram en ik zeiden nog tegen mekaar: Ik denk dat we chance hebben want het gaat de 'andere' kant op. Maar 20 minuten later zagen we de beelden hieronder en op dat moment zijn we voor de zekerheid toch maar een aantal dingen beginnen pakken.

Het idee om te moeten pakken is zeer raar want op dat moment lijkt er heel weinig belangrijk. Ik had een beetje gerief in zakken gestoken maar bij nader inzien waren dit niet de juiste of meest belangrijke zaken. Aangezien we geen internet hadden, had ik besloten om naar de koffieshop in de buurt te gaan om te werken terwijl Bram naar Ventura vertrokken was om dry ice te gaan halen voor de diepvries/frigo zodat ons eten die ik de dag voordien in Costco was gaan halen niet ging slecht komen. Een paar minuten later stuurde hij me deze foto door...en ik kon maar niet begrijpen dat de brand ondertussen tot ginder was geraakt.

Na ongeveer een halfuur in de koffieschop liet de eigenaar weten dat hij ging moeten sluiten aangezien zijn familie een verplichte evacuatie notice had gekregen. Ik sloot mijn computer af, ging naar buiten en zag dit....

en kon ik helemaal niet vatten wat er aan het gebeuren was; de berg voor mij stond in brand, mijn familie was niet bij me, het verkeer zat volledig vast, en ik was alleen. Op dat moment belde Bram om me te laten weten dat hij onderweg was naar huis maar dat de autostrade afgesloten was en dat hij via Carpinteria naar huis ging komen. Tammy belde een paar minuten later om me te laten weten dat zij de RV volledig hadden ingepakt en net vertrokken waren en dat ik ook moest zorgen dat ik zo snel mogelijk weg was.

Onderweg naar huis belde ik Bram terug om hem te laten weten dat hij geen moeite moet doen om terug te keren - het verkeer zat zo vast als iets en uiteindelijk hadden we afgesproken dat ik naar Carpinteria zou gaan. Op weg naar huis werden de beelden alsmaar erger...de vlammen rolden als lava van de bergen en kwamen steeds dichterbij...en besloot ik naar mijn ouders te bellen om hen kort op de hoogte te stellen van de situatie.

Toen ik uiteindelijk thuis kwam waren al de dingen die ik gepakt had plots niet meer belangrijk maar toch heb ik de zakken vlug in de auto gestoken. Nog even met de buren gesproken die ZO rustig waren en me vertelden over de brand 20 jaar geleden. Blijkbaar was de valley ook omringd met vuur maar waar wij wonen is blijkbaar een uniek stukje want de brand is daar nooit gekomen dus zeiden ze me dat ik me ook geen zorgen moest maken...zij gingen dus zeker niet vertrekken. Ik wou liever het zekere voor het onzekere nemen. Op dat moment belde Barbara om te vragen of alles ok is en ons te laten weten dat we ginder mogen gaan logeren. Pickle was natuurlijk nergens te bespeuren en met pijn in het hart ben ik vertrokken zonder haar.

 Ons hebben en houden in een paar zakjes

Het verkeer zat zo vast dat het bijna 30 minuten duurde vooraleer ik op de 150 naar Carpinteria geraakte. Onderweg naar Carp kreeg ik weer een bericht van het noodsysteem om te laten weten dat de volledige valley onder een vrijwillige evacutie was en dat ze aanbevolen om je persoonlijke zaken te beginnen pakken....op dat moment was ik content dat ik al onderweg was.

De foto's hierboven zijn getrokken rond de middag onderweg naar Carpinteria.

Na meer dan 2u rijden kwam ik uiteindelijk aan in Carpinteria, content om de familie te zien...en daar stonden we dan. Wat nu? De kids hadden de tijd van hun leven want net zoals wij waren heel wat anderen naar Carp gegaan en dus konden ze met hun vriendjes spelen. We hadden afgesproken met Tammy en Jeff in de Padaro Grill om onze plannen wat te bespreken...zij gingen naar het noorden vertrekken met hun RV en wij naar het zuiden naar Barbara en Peter...

Vervolg in Part 2