30 March 2018

Elise


Credit from JoelleWisler – rewritten by me for Elise

She is seven-years-old and she has no problem with looking me straight in the eyes and saying, “no.”
She does this often, for many different reasons. From not wanting to wash her face, eat her dinner, go to bed, clean her room, brush her hair (oh yes…the hair!), come inside, go outside, stop saying words for five seconds.
She doesn't always get her way, obviously. She's not rude. She always says, "please," and "thank you," at the appropriate times. She's loving. She's kind-hearted. She's just very comfortable with saying no. To me. To anyone.

I’m much older than her, and I still have trouble telling people no, let alone looking them in the eyes and saying it.
She's seven!
Her “no’s” have been about the most frustrating part of parenting for me so far. That’s because I’m a rule-follower, an obliger, someone who doesn’t want to make waves.
I’m fine, everything’s fine. Don’t mind me. If I had a severed limb, I’d probably apologize to the paramedics for getting blood all over place (I truly would!).

She is my opposite. And maybe I’m jealous. Jealous that she's so SURE of herself. Of her place and the validity of her opinions. So sure of her 'no'.
I wish I could always walk through the world knowing exactly what I want and telling everyone about it and then making it happen. She will wear you down when she believes in something strongly…she will talk about it for hours and keep on reminding you. Parts of me are so proud of her for saying no to me, and for wearing people down to get what she wants, that I could burst at the seams.

Part of me is so completely frustrated and bewildered. She couldn’t care less that things aren’t “done that way.” She is strong and opinionated and loud. She is, at all costs, a self-promoter. She is also a fierce cuddler, an unrestrained artist, and, when she loves you, she loves you with all of her being.

She will walk into the world unafraid. She will probably get fired from jobs because of her "no." She will dye her hair blue (oh gosh!). She will definitely sing too loud. She won't "talk like a lady." And she won't tolerate any man (or woman) telling her how things are supposed to be.

But she will also create stuff that could never come from a woman who is afraid. She will knock down walls and ceilings and possibly entire buildings with the force of her will. She will change the world because she is not scared to say no to you. And I truly fear for the man who ever tells her to smile.

So, in the end, I want her to keep saying no. To me. To her dad. To her sister. To teachers. To boys. To bosses. To rules that she doesn't believe in.
For all of you parents who are dealing with your own brand of girl warriors, we are in this together. If we can survive their childhoods, the future will be, indeed, female.

28 March 2018

Double digits! Happy birthday Zoe!

Onze kleine meid is vandaag 10 jaar! Amai, wat vliegt de tijd...en wat worden wij snel oud(er)! Gisteren hebben we Zoe's verjaardag gevierd met haar turnvriendinnetjes (en dat is tegelijkertijd ook haar afscheidsfeestje geworden; we stoppen niet met turnen maar na 6 jaar hebben we besloten om Gold Coast te verlaten - meer hierover later in de post). Het was een fantastische namiddag en Zoe was super in de wolken.

Cadeautje van Bram en mij - een turnster in hart en nieren :)

Ik was iets te laat om te beginnen filmen maar dit was toch wel een emotioneel momentje! Dit is Zoe en haar hoofdcoach.

De cupcakes waren een mega hit! Er werd onder de meisjes goed onderhandeld wie welke cupcake wilde LOL. Zoe heeft deze bijna volledig zelf gemaakt!

 En hier zijn ze dan; alle Xcel'ers - van bronze tot gold!

Iets meer over ons afscheid:
Doordat zowel Zoe als Elise in een team zitten, spendeerde ik enorm veel tijd in die gym waardoor ik heel veel zag en hoorde waar ik mij niet bepaald super goed bij voelde (algemeen van hoe de coaches lesgeven, de feedback die ze geven of niet geven, punctualiteit, communicatie, maar ook de veiligheid van de turnsters). Maar aangezien de kids ingeschreven waren (en ik voor alles betaald had) was het belangrijk dat ze het seizoen konden uitdoen. 
Ik was de laatste maanden wat beginnen rondkijken en rondvragen om te zien wat andere opties er waren. Ik bleek ook niet de enige ouder te zijn die bezorgd was en zich vele vragen stelde (gisterenavond heb ik vernomen dat er nog 3 kindjes in Zoe's groep de gym verlaten voor exact dezelfde redenen als de onze). Gisteren heb ik de coaches laten weten dat Zoe en Elise (voorlopig) niet meer zouden terugkomen. Ik had ze een email geschreven om ze te bedanken voor een paar fantastische jaren maar dat het tijd was om iets nieuws te proberen. Zowel Bram en ik hebben een heel goed gevoel bij de nieuwe gym; het hielp natuurlijk dat we nu al meer ervaring hebben en weten welke vragen te moeten stellen. Aangezien zowel Zoe als Elise dat turnen zo serieus menen vinden we het belangrijk dat ze in de juiste omgeving en met de juiste mensen trainen. De kids hadden er een paar weken terug een paar keer les genomen en bij de opwarming was het al duidelijk dat er een enorm verschil was. Elise kan niet wachten om te veranderen van gym maar Zoe moet nog altijd wat aan het idee wennen. Voor haar is het moeilijk om haar vriendjes en coaches los te laten. Volgende week is het officieel; maar ik heb er een goed oog op!

26 March 2018

2018 Xcel States Championship

Over 3 dagen (vrijdag, zaterdag, en zondag) werden er dit jaar maar liefst 1800 turnsters verwacht op het kampioenschap in Costa Mesa. Zoe's starttijd was zondagochtend om 8u! Het was beter dan een vrijdag waardoor ze anders school ging moeten missen maar Costa Mesa is nu ook niet precies bij de deur en om er om 8u te geraken moesten we toch wel om 4u45 vertrekken. De kinderen hebben we rechtsreeks van hun bed in de auto gelegd zodat ze toch nog een paar uur konden slapen. Rond 7u waren we er en had Zoe nog net genoeg tijd om wakker te worden, zich te verkleden, en ik om haar haren te doen....een mens moet er iets voor over hebben!

Dit kampioenschap was de laatste wedstrijd van het seizoen. Zoe was wel nerveus maar ik merkte toch dat ze precies al beter met deze gevoelens overweg kon. In deze wedstrijd waren er geen punten voor het beste team maar was het elke turnster voor zich, opgesplitst per leeftijd. Vandaar dat iedereen (behalve Rema die even oud is als Zoe) op een ander tijdstip moest komen. Voor een aantal kindjes betekende dit dat ze helemaal alleen waren wat toch wel jammer was voor de laaste wedstrijd van het seizoen.
Geen podiumplaast maar wel een persoonlijk record op de springplank en op de grond (wat eigenlijk de evenementen zijn waar ze het normaal minst goed op doet). Ze was super content met haar scores en op het einde zei ze: ik hoef niet meer naar de prijsuitreiking te gaan; ik heb geen medaille maar ik ben super content met mijn resultaten....that's my girl!




 Met coach Ashley en Rema!

Hieronder een overzicht van alle resultaten; met bovenaan de scores van de laaste competitie.

24 March 2018

Stella

Na regen komt zonneschijn en dan profiteren we er vlug van om nog even te gaan wandelen...

14 March 2018

Zelfportret

Een paar weken geleden zijn zowel Zoe als Elise met tekenles begonnen en ze vinden het super tof. Van Elise hebben we het eindwerk nog niet gekregen maar hieronder is Zoe's kunstwerkje en ze mag er best trots op zijn.


Haar zelfportret

01 March 2018

Spirals Beach - Santa Barbara en Hollywood Open - Camarillo

Het lijkt misschien alsof we naast gymnastiek geen leven meer hebben maar niets is minder. We zitten inderdaad ten volle in het seizoen maar daarnaast hebben we ook nog de 'gewone' dingen zoals sleepovers en playdates, en de laatste week hebben we ook nog familie op bezoek gehad...we hebben niet stilgezeten.

Op 18 Februari zijn we naar Santa Barbara getrokken voor de Spirals Beach meet. Deze keer geen medailles voor Zoe....maar een paar traantjes en een aantal belangrijke levenslessen die ze geleerd heeft! Het hoort er natuurlijk allemaal bij, maar voor een 9-jarig meisje die voor de eerste keer competitie doet is dat niet gemakkelijk.
Ik denk dat voor Zoe een medaille krijgen betekende dat ze het goed gedaan had (onafhankelijk van de plaats die ze behaalde)...en deze keer heeft ze er net naastgegrepen. Haar routine op de grond zag er super uit!






 wise words

Op 25 Februari heeft ze deelgenomen aan de Hollywood Open, en alhoewel ze weer net naast een medaille heeft gegrepen, heeft ze een paar hele mooie resultaten neergezet. Je ziet het zo goed dat ze een pak meer zelfvertrouwen heeft nu vergeleken maar haar eerste competitie. Haar resultaat op de balk was fenomenaal! Ze had een super hoge score...zelfs met van de balk te vallen. Haar laatste competitie is het States kampioenschap in een paar weken waar zo'n 1800 Xcel'ers aan deelnemen. Het zal spannend worden.

That awkward moment, when you fall and have to pick yourself back up. But she did it!


En deze sticker zegt alles...we zitten eraan vast :)