Surfers Point halve marathon

Na mijn 10K race in mei had ik mij voorgenomen om mijn loopconditie op pijl te houden zodat ik toch redelijk gemakkelijk zou kunnen trainen voor mijn 2de halve maar daar is niks van in huis gekomen. Ik ben dan ook nog eens veel te laat begonnen met mijn training - 6 weken is echt wel niet lang genoeg; acht of tien weken is eigenlijk perfect. Doordat ik zo weinig tijd had moest ik 5 keer per week lopen en dat is veel; vooral als je fulltime werkt en kinderen hebt. In october hadden we hier dan nog een hittegolf waardoor ik 's morgens heel vroeg moest lopen (dan was het soms al 25 graden) of 's avonds, maar op 1 november werd het winteruur dus was het al donker toen ik thuis kwam van het werk en in het donker loop ik niet. Soit, les geleerd voor volgend jaar. De Surfers Point wil ik wel elk jaar doen omdat ik dan kan vergelijken met mijn resultaten van het jaar ervoor. Het parkoers van een wedstrijd wordt normaal gezien niet veranderd juist voor deze reden maar dit jaar was de stijle klim op het einde er niet meer bij. De laatste kilometers moesten we verder langs het strand lopen. Ik vermoed dat dit was omwille van de verkeershinder die er vorig jaar was. Voor de klim moesten we een drukke baan oversteken, wat voor veel verkeersellende zorgde.

Het parkoers is grotendeels langs het strand

Ik ben heel content met mijn resultaten; een nieuw persoonlijk record: 4 minuten sneller dan vorig jaar (zelfs met de klim zou ik een betere tijd hebben neergezet al was het dan wellicht maar een minuut of 2). Vorige jaar was mijn doel om onder de 2 uur te eindigen maar nu wou ik gewoon een betere tijd neerzetten dan vorig jaar dus had ik me aan het vertrek geplaatst tussen de pacer van 1u45 en die van 1u50. Met die laatste was ik voor de race even gaan babbelen - hij loopt normaal een halve in minder dan 1u40, voor hem was dit dus een makkie :).

Ongeveer 1km na het vertrek gaat het parkoers over de spoorweg en daar heb ik (en vele anderen) heel wat tijd verloren) want die ging net dicht omdat er een trein passeerde - onvoorstelbaar frustrerend maar weinig aan te doen. De pacer van 1u45 en de meesten zijn groep waren nog net kunnen doorlopen - soit, eerlijk toegeven dat ik dat tempo toch niet had kunnen volhouden.
Na ongeveer 7km werd ik ingelopen en opgepikt door de pacer van 1u50, die zich ons gesprek voor de race herrinnerde en zo zijn we met 4 verder gelopen waarvan we er later nog ene verloren zijn. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dit resultaat nooit zou hebben neergezet op mijn eentje. Die pacer motiveert je om ervoor te gaan en zorgt dat je wat seconden in reserve hebt voor de stukken waar je trager gaat lopen doordat je bergop moet of gewoon omdat je wat moe begint te worden. Twee km voor het einde heeft hij ons losgelaten en gezegd dat we onder 1u50 zouden aankomen als we dit tempo zouden behouden; hij is op dat moment beginnen vertragen om zijn tijd te halen. De laatste 2 km waren super lastig, zowel fysisch als psychisch - de eindmeet leek nog zover weg!!
Tijdens de laatste km heb ik mijn collega-loper acher mij gelaten en ben ik uiteindelijk alleen over de finish gegaan. Doodmoe maar een super goed gevoel!!!

Tacos en beer - perfect recovery meal :)

Voila - een paar weken rust nu. Op 3 januari lopen Bram en ik een 10K in Los Angeles at night - gewoon voor fun en voor de ervaring om eens 's avonds door LA te  lopen; helemaal geen interesse om een bepaalde tijd neer te zetten.