Donderdagavond zijn we redelijk vroeg gaan slapen aangezien Zoe al om 7u30 in het andere hotel moest zijn voor de opwarming. Als ik dit schrijf dan krijg ik opnieuw de kriebels in mijn buik.
Rond 6u heb ik haar wakker gemaakt want ze moest nog eten en ik moest haar haar nog doen. Toen ze opstond zei ze dat ze zo zenuwachtig was en dat haar buik wat raar voelde - ondertussen probeerde ik dat maar wat af te wimpelen en zei ik dat het toch zo leuk zou zijn en dat ze moest genieten maar in mijn binnenste was ik zelf ongemakkelijk en kon ik alleen maar denken hoeveel bewondering ik heb voor dit 9-jarige meisje en dat ze toch zoveel sterker is dan ik op die leeftijd!!
Ze was content om haar team-genootjes te zien maar alle meisjes waren super nerveus. The Lady Luck Invitational is een van de grootste evenementen met zo'n 2000 atleten uit 25 staten. Gewoonlijk is het eerste evenement in een kleinere gym en hebben de turnsters wat tijd om aan het idee van competitie te wennen; maar dat was dit jaar dus niet het geval.
Tijdens de competitie moet de gymnast haar vaardigheden demonstreren in 4 disciplines: de grond (floor), de balk (beam), de brug (bars), en sprong (vault).
Het team moest de wedstrijd beginnen op de vloer. Hun routine is slechts 45 seconden lang maar in die tijd moeten ze een aantal vaardigheden kunnen tonen. Voor alles wat niet goed of niet afgewerkt is worden punten afgetrokken en iedereen start met een score van 10 (deze puntentelling geldt trouwens voor alle 4 de disciplines).
Zoe begon haar routine op de grond heel goed maar ongeveer halverwege liep het mis; ze vergat wat ze moest doen en draaide naar de verkeerde kant. Uiteidelijk heeft ze zich kunnen herpakken maar zij wist, net als ik, dat het te laat was. Als ze van de mat kwam gaf haar coach haar een dikke knuffel en toen ze zich ging neerzetten verstopte ze haar gezicht in haar handjes....en mijn hart brak....
In de laatste maanden hebben we veel gebabbeld over teleurstellingen (zie deze post) en hoe je verder doet als iets niet gaat zoals je wilt....er is ook een liedje waarin iemand zingt (een liedje die we heel vaak samen zingen) over 'the cold dark room' en ik had aan Zoe al lachend (maar toch gemeend) gezegd voor het begin van de wedstrijd: Don't put yourself in the cold dark room! Jaja mommy, I know and I won't.
En dat heeft ze inderdaad niet gedaan want na de vloer heb ik haar zien openbloeien en kreeg ze precies meer en meer zelfvertrouwen. Haar sprong was ok maar niet super (die techniek kon ze eigenlijk nog maar 2 weken), maar de brug en de balk zagen er goed uit. De meisjes waren super enthousiast na de wedstrijd en Zoe zei direct: mommy, this is my thing, I want to keep doing gymnastics (mammie, turnen is mijn ding en dat wil ik blijven doen).
Na de wedstrijd volgde de prijsuitreiking. Voor mij, en de andere ouders die meewaren, is dit hele gebeuren een nieuwe wereld waarin we terechtkomen. De puntentelling was echt verwarrend; overal stonden er bordjes met flikkerende nummers maar geen van ons had enig idee wat dat allemaal betekende. Uiteindelijk weet ik nu dat het flikkerende nummer het nummer is van de turnster, en het nummer dat niet meer flikkert is de score die ze behaald hebben - simpel niet?? Je moet het maar weten he!
Ook het uitreiken van de medailles was verwarrend. Ik had helemaal niets verwacht maar dan hoorde ik plots Zoe's naam, en om het helemaal af te maken, mocht ze zelf nog een tweede keer, en een derde keer op het podium gaan staan. Wat een unieke ervaring...ik ben zo trots op haar. En dan had je Elise's gezicht moeten zien...zo trots dat ze was op haar grote zus, zo schattig.
De volgende wedstrijd in binnen 2 weken....spannend! Om nog maar een half jaar te trainen heeft ze goed gedaan!
Toen het hele gebeuren achter de rug was zijn we terug naar ons hotel geweest om ons te verkleden en daarna zijn we naar de Strip getrokken waar ik met een mama had afgesproken om samen wat rond te lopen. Na lunch hebben de kids een dik anderhalf uur versleten in de Coca-Cola winkel en in de M&M's World mega winkel (4 verdiepingen met M&M gerief). Na die winkels hebben we afscheid genomen en zijn wij met ons drietjes naar The Rainforest Cafe geweest waar je precies in een echt regenwoud binnenstapt, en daarna zijn we nog naar Ceasar's Palace en The Venetian gaan kijken...indrukwekkende hotels/casinos. Als verrassing voor de kids had ik vrijkaarten voor LOVE, een Cirque du Soleil show. Ik had nog nooit zo'n show gezien maar altijd al gehoord dat die zo de moeite waren en inderdaad - zeker een aanrader. De kids waren ook enorm onder de indruk!!
No comments:
Post a Comment