8 things I want my daughters to know....

Credit from Wonderoak.

Dear Daughters,
Look into my eyes and let me tell you, there are no limits.
When I was young, I felt small in a large world. I was desperate to belong, so I tried to fit in. I tried to reduce myself to a puzzle piece in a giant picture. I tried to have straight edges and to not take up too much room.
The problem is I wasn’t made to fit. I was meant to live large and free and uninhibited. We all were. It took me a long time to realize that; it took me a long time to set myself free.
I hope that isn’t the same for you, dear ones. I hope you burn fierce, burn loud, burn wild, burn bright. I hope you’re unapologetic about the fire that’s inside you.

Here are a few things I want you to know that I wish I’d have known earlier:

1. It’s okay to break the rules. Break all the rules of being “a girl”. No one gets to tell you what being a woman is except for you. You do it your way. Sing the song that’s inside you. Right now you are wild and untamed. Your hair dances around your face like a lion’s mane and everything you do is rambunctious, loud, and unashamed.
If you come up against rules that say you shouldn’t, that you shouldn’t be fierce or wild or strong; break them, and break them with all your heart.

2. You are you are you. When I look into your eyes, I can’t help but see some of myself. I see a little of dad and some of your grandparents, but mostly I see YOU. I see someone new, someone the world has never seen before. While you are a collaboration of characters, you are mostly and uniquely yourself. Your story is not my story. Your story is no one’s but yours. Own your own magic and own it fiercely.

3.You are enough. You, my dear ones, are more than enough. It isn’t different on a day you get a bad grade or you make a terrible decision. It can’t be lost on a morning when you wake up with bags under your eyes or are so grumpy no one wants to be around you.
It is unmovable; it’s unshakable.
YOU ARE ENOUGH. Always. Forever. No mistake you make or bad haircut you get can change that, not ever. Believe me, you will make mistakes and you will get bad haircuts.

4.Be loud. Shriek for joy if you want to. Laugh at the world until it laughs back. You can be soft spoken when you want…it’s also okay to roar loud enough to shake the ground.

5.Things will not be perfect. Life will bring disappointments. There will be struggles, there will people who say hurtful things, there will be lies that try to consume you. There will be teachers that just don’t get it, there will be friends who go behind your back, there will be people who are unkind.
That’s not your fault. You didn’t do something wrong to deserve it. It’s just life.
When that happens remember, you are loved, you are wonderful, you are enough. It will still hurt, but it won’t hurt forever.

6. You’ve got what it takes. You are brave enough. You are strong enough. You are okay enough. You will come out the other side, and you will be better than you were before.

7. It’s good to enjoy life. Let loose sometimes. Eat the good food. Try something you’ve never tried. Embrace life with creative abandon. Self discipline is good, but don’t forget to run through the grass and scream at the top of your lungs.

8. You can’t change my heart towards you. It’s not possible. I’ve been my worst self too. I promise to love you through every shade of struggle. I will walk through every mistake, every mess, every mile with you and then I will do it a thousand times again. This life is messy and all the lines are fuzzy and unclear. No matter what, I am PROUD to be your mom.
Right now your face is bright, and you laugh in a way that sets the world on fire and washes it clean all at the same time. I hope you stay that way. I hope you stay that way forever.

Love,
Mommy

Lady Luck Invitationals - Vegas - meer foto's

Uneven bars

 3de plaats voor Team Gold Coast!

 Trotse mama en zus!

Lady Luck Invitationals - Vegas!

Voila, de eerste wedstrijd van het seizoen zit erop en ik ben zo trots op Zoe! Donderdagochtend zijn we met ons drietjes vertrokken naar Vegas. Ik had een kamer geboekt in The Silverton met zwembad en een gigantisch aquarium met een zeemeerminnenshow. Ik vond het een stuk kindvriendelijker dan het hotel waar de wedstrijd was en het was maar 2 minuutjes rijden.
Donderdagavond zijn we redelijk vroeg gaan slapen aangezien Zoe al om 7u30 in het andere hotel moest zijn voor de opwarming. Als ik dit schrijf dan krijg ik opnieuw de kriebels in mijn buik.

Rond 6u heb ik haar wakker gemaakt want ze moest nog eten en ik moest haar haar nog doen. Toen ze opstond zei ze dat ze zo zenuwachtig was en dat haar buik wat raar voelde - ondertussen probeerde ik dat maar wat af te wimpelen en zei ik dat het toch zo leuk zou zijn en dat ze moest genieten maar in mijn binnenste was ik zelf ongemakkelijk en kon ik alleen maar denken hoeveel bewondering ik heb voor dit 9-jarige meisje en dat ze toch zoveel sterker is dan ik op die leeftijd!!

Ze was content om haar team-genootjes te zien maar alle meisjes waren super nerveus. The Lady Luck Invitational is een van de grootste evenementen met zo'n 2000 atleten uit 25 staten. Gewoonlijk is het eerste evenement in een kleinere gym en hebben de turnsters wat tijd om aan het idee van competitie te wennen; maar dat was dit jaar dus niet het geval.

Tijdens de competitie moet de gymnast haar vaardigheden demonstreren in 4 disciplines: de grond (floor), de balk (beam), de brug (bars), en sprong (vault).
Het team moest de wedstrijd beginnen op de vloer. Hun routine is slechts 45 seconden lang maar in die tijd moeten ze een aantal vaardigheden kunnen tonen. Voor alles wat niet goed of niet afgewerkt is worden punten afgetrokken en iedereen start met een score van 10 (deze puntentelling geldt trouwens voor alle 4 de disciplines).

Zoe begon haar routine op de grond heel goed maar ongeveer halverwege liep het mis; ze vergat wat ze moest doen en draaide naar de verkeerde kant. Uiteidelijk heeft ze zich kunnen herpakken maar zij wist, net als ik, dat het te laat was. Als ze van de mat kwam gaf haar coach haar een dikke knuffel en toen ze zich ging neerzetten verstopte ze haar gezicht in haar handjes....en mijn hart brak....

In de laatste maanden hebben we veel gebabbeld over teleurstellingen (zie deze post) en hoe je verder doet als iets niet gaat zoals je wilt....er is ook een liedje waarin iemand zingt (een liedje die we heel vaak samen zingen) over 'the cold dark room' en ik had aan Zoe al lachend (maar toch gemeend) gezegd voor het begin van de wedstrijd: Don't put yourself in the cold dark room! Jaja mommy, I know and I won't.

En dat heeft ze inderdaad niet gedaan want na de vloer heb ik haar zien openbloeien en kreeg ze precies meer en meer zelfvertrouwen. Haar sprong was ok maar niet super (die techniek kon ze eigenlijk nog maar 2 weken), maar de brug en de balk zagen er goed uit. De meisjes waren super enthousiast na de wedstrijd en Zoe zei direct: mommy, this is my thing, I want to keep doing gymnastics (mammie, turnen is mijn ding en dat wil ik blijven doen).

Na de wedstrijd volgde de prijsuitreiking. Voor mij, en de andere ouders die meewaren, is dit hele gebeuren een nieuwe wereld waarin we terechtkomen. De puntentelling was echt verwarrend; overal stonden er bordjes met flikkerende nummers maar geen van ons had enig idee wat dat allemaal betekende. Uiteindelijk weet ik nu dat het flikkerende nummer het nummer is van de turnster, en het nummer dat niet meer flikkert is de score die ze behaald hebben - simpel niet?? Je moet het maar weten he!

Ook het uitreiken van de medailles was verwarrend. Ik had helemaal niets verwacht maar dan hoorde ik plots Zoe's naam, en om het helemaal af te maken, mocht ze zelf nog een tweede keer, en een derde keer op het podium gaan staan. Wat een unieke ervaring...ik ben zo trots op haar. En dan had je Elise's gezicht moeten zien...zo trots dat ze was op haar grote zus, zo schattig.
De volgende wedstrijd in binnen 2 weken....spannend! Om nog maar een half jaar te trainen heeft ze goed gedaan!

Toen het hele gebeuren achter de rug was zijn we terug naar ons hotel geweest om ons te verkleden en daarna zijn we naar de Strip getrokken waar ik met een mama had afgesproken om samen wat rond te lopen. Na lunch hebben de kids een dik anderhalf uur versleten in de Coca-Cola winkel en in de M&M's World mega winkel (4 verdiepingen met M&M gerief). Na die winkels hebben we afscheid genomen en zijn wij met ons drietjes naar The Rainforest Cafe geweest waar je precies in een echt regenwoud binnenstapt, en daarna zijn we nog naar Ceasar's Palace en The Venetian gaan kijken...indrukwekkende hotels/casinos. Als verrassing voor de kids had ik vrijkaarten voor LOVE, een Cirque du Soleil show. Ik had nog nooit zo'n show gezien maar altijd al gehoord dat die zo de moeite waren en inderdaad - zeker een aanrader. De kids waren ook enorm onder de indruk!!

 Wat een weekend! Ik verlang al tot volgende jaar :)

Winter Wonderland Performance

In September is Elise danslessen beginnen volgen op school. Normaal gezien moest ze met haar groepje een opvoering doen in December maar dat was door de brand geannuleerd. Gisteren is het dan eindelijk kunnen doorgaan en het was zo leuk om te zien. De lessen zijn ingedeeld per leerjaar maar het TK (het jaar voor de kleuterklas), K (Kleuterklas), en het eerste leerjaar zaten samen voor de groepsdans wat nogal chaotisch was :)

Elise staat op de laatste rij, derde van rechts (yep, de grootste van de groep)

Happy New Year!

Gelukkig nieuwjaar iedereen! Ik weet niet hoe jullie erover denken maar ik was helemaal klaar om 2017 vaarwel te zeggen.
Gewoonlijk zijn wij niet diegenen die nieuwjaar organizeren maar door omstandigheden is het dit jaar zo uitgedraaid. Samen met Paul, Emily, Peter, Barbara, en kids hebben we het nieuwe jaar ingezet! We hebben het toch net tot iets na middernacht kunnen rekken en gisteren zijn we met zijn allen naar het strand geweest...kwestie van 2018 goed in te zetten.

Het nieuwe jaar kon niet beter begonnen zijn...een prachtige dag aan het strand!