Wat een weekend alweer! Man, man… zoveel mooie herinneringen dat ze deze zomer aan het verzamelen is.
De University of California, Santa Barbara heeft ook voor ons een speciaal plekje in het hart. Het is tenslotte dé reden dat we ooit — “voor een jaartje” — van Gent naar Amerika zijn verhuisd. Ondertussen is dat al 18 jaar geleden, maar daar is ons Amerikaans avontuur begonnen.
Het blijft een zalige campus: prachtig, bruisend, en letterlijk aan het strand. Grappig eigenlijk, want toen Bram daar werkte, zijn we nooit naar een sportwedstrijd gaan kijken!
Samen met Gabby (die met Zoe op school zit en op varsity speelt) mocht ze dit weekend proeven van het studentenleven en alles wat UCSB te bieden heeft. Ze kregen training van de UCSB-speelsters en hun coachteam — en wow, die meiden zijn zooo groot! In vergelijking met hen lijkt Zoe echt een mini 😉.
Grappig detail: de coach die ze bij Reef zal hebben, is de assistent-coach geweest bij UCSB. Ik denk dat ze in goede handen is. 💙
in de dorms
Met Coach Mehana die nog voor UCSB gespeeld heeft. Zij is 1.86cm en was een setter.
Sinds gisteren is Zoe terug van een volleybalkamp aan de University of California, East Bay – in de buurt van San Francisco. Vrijdagavond waren we net terug uit Mexico, en nog geen dag later mocht ze alweer een nieuwe valies maken. Maandagochtend vertrok ze met Bram richting kamp, en tegen woensdagmiddag zat het er alweer op.
Na de lange rit van zes uur terug naar huis moest ze nog even doorbijten: ze had nog twee uur training bij Reef met de clubcoach. De motivatie was ver te zoeken na zo’n dag, maar de training ging supergoed – en op het einde hebben we bevestigd dat ze volgend seizoen officieel bij Reef gaat spelen! Een grote zorg minder, voor haar én voor ons.
East Bay was goed meegevallen, al blijft Cal Lutheran haar favoriet. Toch is het geweldig dat ze die kampen kan doen omdat ze zo de kans krijgt om verschillende scholen te zien en van verschillende coaches te leren.
En morgen vertrekt ze alweer voor haar laatste volleybalkamp van de zomer – dit keer aan UCSB!
Oh Mexico was zo zalig! Maandagochtend moesten we redelijk vroeg in Los Angeles zijn want onze vlucht vertrok rond 8 uur. Het grote nadeel was dat we supervroeg moesten opstaan (rond 3 uur).
Het grote voordeel was dat we al rond de middag ter plaatse waren, en dat we rond 1u nog konden genieten van het lunchbuffet in het hotel.
Zalig weer!
Al deze lekkere dessertjes...Zoe was al direct in haar nopjes!
We zijn in San Jose Del Cabo gebleven in de Hyatt Ziva, een super zalig resort met alles erop en eraan. De hele week hebben we heel lekker gegeten, gezwommen, gerelaxt, en ook veel gebabbeld over de volleybal en wat er haar te wachten staat.
Tijdens een van de dagen hebben we een uitstapje gemaakt naar San Jose downtown, een klein artistiek dorpje waar je vooral galerijen en restaurantjes kan vinden.
Uitzicht van onze kamer!
Zo zalig om dit met mijn dochter te doen...misschien het begin van een nieuwe traditie. Elise wil met mij naar Hawaii...en ik moet zeggen dat ik dat ook wel zie zitten.
Begin deze maand, op dinsdag en woensdag (2 en 3 juli), had Zoé een privéles met de coach van haar school, die ook de eigenaar is van de volleybalclub waar ze dit seizoen heeft gespeeld. Aan het begin van de les op dinsdag liet hij weten dat haar hele team uit elkaar is gevallen — de meeste speelsters zouden de club verlaten. En als Zoé op niveau wil blijven spelen, zou ze dus op zoek moeten gaan naar een andere club. 😱
We wisten wel dat er wat ontevredenheid was (zoals ik in mijn vorige post al had vermeld), maar dat bijna iedereen zou vertrekken, dat hadden we nooit verwacht. En alsof dat nog niet genoeg was, kwam daar het volgende obstakel bij: Zoé zou de tryouts eind juli missen omdat ze dan op kamp is in Santa Barbara.
In Californië zijn de tryouts overal op hetzelfde weekend (27–28 juli), en we hadden al laten weten dat ze er dit jaar niet bij zou zijn. Vorig jaar was dat geen probleem want Kris kent Zoé goed, maar nu, met een nieuwe club, is dat natuurlijk anders. We hebben dus nog maar een paar weken om een nieuwe club te vinden, en iemand die haar niet kent, geeft niet zomaar een plekje op hun team.
Na de les, in de auto naar huis, vloeiden er wat traantjes. 😢
Ik heb intussen via een paar andere mama’s wat namen van clubs gekregen, en één daarvan was Reef, in Newbury Park — een goeie 50 minuten rijden van ons. Ik stelde voor dat Zoé de eigenaar een berichtje zou sturen om te zeggen dat ze eraan denkt om van club te veranderen en om te vragen of ze zijn club eens kan komen uitchecken. Ze kreeg meteen antwoord op haar bericht! De coach schreef:
“Ik weet wie je bent, en ik heb 100% een plaats voor jou op mijn beste team. We zouden je heel graag bij ons hebben.”
EEK!
Vorige week is Zoé er een paar keer gaan spelen om te voelen hoe het daar aan toe gaat, en de eerste indruk was zéér positief: veel meer structuur, topcoaches… maar wel een eindje rijden.
Het enige ‘probleem’: ze zat dit weekend nog op kamp bij Cal Lutheran (Cal Lu), we vertrekken volgende week naar Mexico, en dan heeft ze nóg een kamp op 23 en 24 juli. We moeten dus nog een moment vinden om terug te gaan naar Reef om zeker te zijn dat ze er effectief een plekje krijgt.
Ondertussen heeft ze dus een fantastisch weekend gehad bij de Regals van Cal Lutheran University — een school waar ze zó graag naartoe zou willen. Niet alleen omdat het academisch een sterke school is, maar ook omdat ze de coach geweldig vindt. Cal Lu is een Division 3-school en eerder dit jaar had ze al een kennismakingsgesprek gehad met de coach, wat enorm goed klikte.
Het kamp was intens: bijna 20 uur volleybal in drie dagen! Ze was compleet uitgeput, maar het was een superfijn weekend. En nu… koffers pakken, want morgen vertrekken we voor een weekje naar Mexico. Tijd om even te ontspannen na al die volleybalstress.
Tijdens het weekend werden ze in teams verdeeld, en de teams deelden ook vaak dezelfde dorm. Zoe maakte deel uit van Team Amerika. Volgend jaar zal er een Team Belgium zijn, volgens coach Kelly 😀.
