Een school kiezen houdt in België niet veel in; je gaat (meestal) naar de school in de buurt waar je woont en daar worden gewoonlijk niet al te veel vragen bij gesteld. Dit is in Amerika niet het geval! Voor de lagere school en de middenschool (van het zesde tot het tweede middelbaar) hebben wij gemakzuchtig de school in onze buurt gekozen. Vele mensen doen daar heel wat onderzoek naar en kiezen soms nogal op vroege leeftijd voor een privéschool. Het publieke onderwijs hier is echt wel niet te vergelijken met wat we in België kennen. Als Bram en ik terugkijken op het onderwijs dat wij gehad hebben vinden we beiden dat dit toch wel kwaliteitsonderwijs was; een privéschool kwam gewoon ook niet ter sprake. Als je hier een goede/betere opleiding wilt krijgen heb je vaak geen andere keuze, wat niet wil zeggen dat er sommig publieke scholen zijn die hele goede scholen zijn, maar die liggen dan meestal wel in een rijkere buurt (rijkere buurt = meer geld = betere leraars = enz.)
Voor de high school (derde t.e.m. zesde leerjaar) was het voor ons toch belangrijk om voor Zoe een goede school te vinden. Aangezien zij voor wiskunde al een jaar had overgeslagen waardoor zij naar de lokale high school mocht gaan om wiskunde lessen te volgen hadden we al een voorproefje gekregen van wat Nordhoff high school voor haar ging zijn. Na een maand ging haar lerares op zwangerschapsverlof en kreeg ze een vervanger die zei: ik ken niet echt wiskunde, maar ik moest deze les geven dus we zullen er het beste van maken. Dit heeft gelukkig maar een paar weken geduurd, maar de vervanger die achter de vervanger kwam was niet veel beter. Nordhoff was voor ons dus echt geen optie - dit was natuurlijk niet de enige reden, maar er staat genoeg online over de school dat het gewoon niet paste in wat wij zochten en verwachten in een goede school.
Het geluk hebben we wel dat het in onze vallei vol zit van privéscholen (de rijken van LA sturen hun kinderen heel graag naar hier). Wij hadden ons oog op twee scholen die misschien konden passen - we wilden echt wel vermijden om naar Ventura te moeten rijden. Oak Grove en Villanova Prep School waren onze twee opties, maar na een bezoek aan beide scholen wou Zoe heel graag naar Villanova. Ik was er met de kinderen naar een opendeurdag geweest, vorig jaar toen Bram in België was. Als deel van het event waren we ook uitgenodigd om naar de kerk te gaan (het is een katholieke school) maar ze lieten ons ook weten dat we dit niet moesten doen. Ik had aan de kinderen gezegd dat we zeker naar de kerk gingen gaan - moest dat iets zijn dat Zoe niet zag zitten, dan ging Villanova zeker niet voor haar zijn. Dus wij naar de kerk. Het was van mij ook al enige jaren geleden dat ik nog eens naar de mis geweest was, en dan nog in het Engels...maar het principe is hetzelfde en dat komt snel terug. Tijdens de mis vroeg Elise wel hoeveel keer we nog gingen moeten rechtstaan en gaan zitten haha (ik herinner me ook niet in België dat we zo veel keer moesten rechtstaan en weer gaan zitten!). Soit, Zoe vond het 'ontspannend' zei ze - ik moet toegeven, het is een hele mooie kapel! Haar enige zorg was hoe ze dit ooit allemaal ging kunnen onthouden (de tekst en de gewoontes). Aangezien er zoveel verschillende nationaliteiten zitten in de school en zoveel kinderen van andere godsdiensten, zei ik haar dat ze zich daar geen zorgen moest om maken.
Bij Villanova kan je niet gewoon zeggen dat je naar die school wilt gaan, je moet een aanvraag indienen en als deel van het proces moet je een paar verslagen schrijven en testen doen; een interview komt er ook bij en dit zowel voor de student als de ouders. De school is nogal van een hoog niveau met de bedoeling om de studenten voor te bereiden om verder te studeren dus ze willen zeker zijn dat dit principe past voor de student en de familie.
Als deel van haar aanvraag moest Zoe 'iets creatiefs doen' over wetenschappen en wiskunde om haar interesse te tonen. Nu nog even afwachten om te horen of ze toegelaten is.
Trotse ouders!!!!
