Nog een beugelbekkie in huis

Vanaf gisteren hebben we er nog een beugelbekkie bij, tot groot jolijt van Elise die super content is dat ze niet meer de enige is. Als alles goed meezit dan zijn ze er beiden tegelijkertijd vanaf...in zo'n twee jaar!

Covid Test

En dan krijg je dat telefoontje van de school waarvan je had gehoopt dat het nooit zou gebeuren - ugh! Twee dagen geleden werd ik 's avonds opgebeld door de verpleegster van het schooldistrict met de boodschap dat Elise was blootgesteld aan een medestudent die positief getest was op covid....slik (het telefoontje werd met onderstaan berichtje opgevolgd). 

Het telefoontje was kort, minder dan 5 minuten maar in die 5 minuten gingen er een heleboel gevoelens door me heen: van ergernis en boosheid, tot schrik, paniek, en uiteindelijk tot redelijkheid. Op het tijdstip dat we verwittigd waren was het ondertussen al 8 dagen geleden dat ze blootgesteld was aan deze medestudent. De meeste mensen krijgen symptomen tussen de 5 a 10 dagen, dus ik dacht wel dat we waarschijnlijk ok zouden zijn. Maar om het zekere voor het onzekere te nemen zijn Elise en ik ons toch gaan laten testen de dag nadien. En dan...wachten....

Lang hebben we niet moeten wachten want de dag nadien 's avonds hadden we al onze resultaten maar het waren toch lange uren. Het is niet dat we veel uitsteken maar toch begin je al te denken wie je zou moeten verwittigen moest ze positief zijn en wie je direct al iets moet laten weten. 

Direct laten weten: mijn werk - ik had namelijk de dag nadien een afspraak waarvoor ik op het werk moest zijn (de eerste keer in 7 maanden) en dat heb ik dus moeten afbellen, de nanny - want die komt nog twee keer per week de kinderen halen om ze naar de gym te brengen (een hatelijk telefoontje om te moeten doen!), de kuisvrouw - want die ging gisteren komen, en de kapster - ugh, ik had eindelijk na een jaar een afspraak kunnen maken, maar soit, op die paar weken zal het nu wel niet komen! 

En dan zijn er diegenen die we zouden moeten bellen moest de test positief zijn:  de tandarts - aangezien zowel Zoe als Elise maandag een afspraak hadden, Tammy - aangezien Zoe en Ryder mekaar nog hadden gezien en ik met Tammy tijdens het weekend vaak ga wandelen, en de gym - nog het ergste van allemaal!! aangezien ze nog 3 keer per week gaan.

Gelukkig kregen we donderdagavond het goede nieuws dat zowel de test van Elise als die van mij negatief waren (en we er dus ook vanuit gingen dat Zoe en Bram negatief waren aangezien we de 10 dagen ondertussen gepasseerd waren en nog niemand symptomen had). Elise mag op 10 februari terug naar school maar zaterdag kunnen ze toch alweer naar de gym en hebben ze maar 1 les gemist. 

We zijn weer een ervaring rijker!