30 March 2010

T'is een tijdje geleden, maar de statistieken zijn terug

Lengte: 89,5 cm (80ste percentiel)
Gewicht: 11,80 kg (40ste percentiel)
Ja, ik krijg nu eenmaal niet veel eten thuis :)

Vergeleken met het doktersbezoek maanden geleden op 13 oktober (5 maanden geleden):
Lengte: 87 cm
(97ste percentiel: dwz dat slechts 3% van de meisjes in
mijn leeftijdsgroep groter zijn dan ik)
Gewicht: 11kg
(60ste percentiel)

Aangezien mijn volgende doktersbezoek maar voorzien is voor maart volgend jaar zullen jullie nu wel een tijdje geen statistiek updates meer krijgen.

28 March 2010

Happy Birthday to me!

Vandaag heb ik twee kaarsjes mogen uitblazen. Voor de gelegenheid was mijn beste vriendje Nathan op bezoek gekomen, en zoals jullie kunnen zien op de foto's hieronder hebben we super veel plezier gehad. Ook aan iedereen bedankt voor de vele verjaardagswensen die ik heb gekregen.

27 March 2010

A wonderful sunny Saturday.

Vandaag was het een prachtige dag met temperaturen van rond de 25 graden. Zalig dat we dit weekend geen plannen hebben maar lekker kunnen genieten van onze eigen tuin. Hieronder een paar fotootjes.

24 March 2010

Goodbye Angie and Jason

Snif, Snif...Angie en Jason hadden al een paar maanden geleden besloten om terug te keren naar the UK en vorige week zondag waren we uitgenodigd op hun afscheidsfeestje. Met een kleine groep werden we verwacht in Cafe Nouveau in Ventura voor de lunch en daarna werd het feest verder gezet in The Pressroom, een echte engelse pub, in Santa Barbara. Angie en Jason waren voor de gelegenheid verkleed in typische englishmen vanuit de goeie ouwe tijd. (Mama had het fototoestel niet mee maar hoopt nog wat foto's doorgestuurd te krijgen die ze dan met jullie kan delen).
Voor mama en papa was het hele gebeuren net een deja-vu van 4 jaar geleden toen zij uit Belgie vertrokken - een heel vreemd gevoel om deze keer aan de andere kant te staan.

Ilse en Lily waren voor de gelegenheid van LA afgekomen. Aangezien Lily the pub niet binnen mocht stelde daddy heel lief voor om voor Lily en mij te zorgen zodat de mama's nog even konden blijven om te kletsen. Een anderhalf uur later was het dan aflossing van de wacht en kwamen de mama's naar huis en zorgde papa voor een mooie afsluiter op cafe.

Hieronder een paar filmpjes van ons twee:


19 March 2010

La Pura Vida in Costa Rica!

Sedert zaterdag zijn we terug van onze 10 daagse vakantie in Costa Rica. Het land heeft de vorm van je linker hand maar dan omgekeerd, met als duim de Nicoya Peninsula, en dat was onze eindbestemming ("El Coco" op de kaart).
Na een red-eye vlucht (genoemd naar de rode oogjes die iedereen heeft als de vlucht landt om 6u 's morgens...) naar San Jose, zijn we direct doorgereden naar Alajuela om te wachten op Babou en Petje die later in de middag aankwamen. Ons hotel Hotel Buena Vista was dik in orde, en zoals de naam al doet vermoeden heeft het hotel een prachtig uitzicht over de streek.
Na een goede nachtrust zijn we dan vertrokken voor een 4 uur durende busreis naar onze eindbestemming: Nicoya.
The key to enjoying Nicoya is to slow down - you will soon be as mellow as the locals!
(zo staat het toch in de reisgids) 
Het noordelijke gedeelte van Nicoya - in de provincie Guanacaste - is gekend voor zijn stranden en 'the surf' natuurlijk.
Onze villa in het resort Bahia Pez Vela lag vlak aan het strand niet ver van Playa Ocotal. En zoals jullie ondertussen wel al zullen doorhebben stond onze vakantie vooral in het teken van relaxen, genieten, eten en drinken, spelen in het zwembad en lekker verwend worden door de grootouders. Hieronder zien jullie een sfeerbeeld van onze villa en de locale huisdiertjes.
Een van onze eerste uitstapjes was naar Playa Del Coco. Het strand zelf is niet het mooiste maar het stadje is enorm populair bij de toeristen omwille van de vele bars en cafes. Het is ook zeer geliefd bij de surfers die van dit strand vertrekken naar de beste surfspots van Costa Rica: Ollie's point en Witch's rock. Spijtig genoeg is daddy er niet geraakt wegens te veel relaxen...
De volgende dag zijn we naar Playa Hermosa en Playa Panama geweest - maar eerst moest er gezwommen worden natuurlijk. (Ik heb het gezegd he: zon, zee en strand!)
Na al die activiteiten hebben we het dan toch maar wat rustiger aan gedaan en zijn we dichter bij huis gebleven, nl. op Playa Ocotal het strand naast het onze. Daar was een hele toffe bar The Father Rooster; petje en daddy hebben er zelfs een T-shirt van!.
Een van de hoogtepunten van de reis was onze daguitstap met de zeilboot: mijn eerste uitstap met de zeilboot (ik heb zelfs mogen sturen!), mijn allereerste blikje sprite (slechte invloed van de grootouders), en de eerste keer dat ik in het echt aapjes zag!
Op 10 maart hebben we Petje's 54ste verjaardag gevierd. Kenneth, onze ober, bracht ons champagne, een fantastische paella en een dessert op kosten van het huis....
De volgende dag zijn mama en papa op een Canopy Tour geweest; je weet wel, waar de mensen zich volledig in een harnas gebonden aan een ijzeren koord laten hangen en zo van de ene naar de andere boom 'vliegen' - soms met een snelheid van 70 km/uur! Papa heeft ondersteboven gevlogen, en  mama heeft de superman-versie geprobeerd.
Onze laatste namiddag samen met Petje en Babou hebben we doorgebracht  in the Ocotal Beach resort, weeral vlakbij dus maar we hadden er nog niet eens op gelet dat er daar een prachtig zwembad lag, met bar! Te druk pinten aan het slurpen in The Father Rooster geloof ik...
De volgende dag moesten mama, papa en ik terug terug vertrekken naar Hotel Buena Vista, het hotel waar we de eerste nacht gelogeerd hebben om dan de dag daarna terug naar huis te vliegen. De ochtend voor de vlucht zijn we eerst nog de koffie plantage van Doka gaan bezoeken. Costa Rica is enorm gekend voor zijn koffie. Alleen de beste kwaliteit dient voor export, dus moeten de Ticos (de inwoners van Costa Rica) de slechte kwaliteit zelf drinken en ook de toeristen in de meeste hotels eigenlijk. Het is moeilijk is om echt lekkere koffie te drinken in Costa Rica. Het grootste gedeelte van de koffie die gekweekt wordt op de Doka Estate wordt uitgevoerd naar de Verenigde Staten en dan vooral naar Starbucks.
Geheel uitgerust en bruin gebrand zijn we dan weer naar huis teruggekeerd. De vele filmpjes die we hebben zijn nog in de edit-fase, het zal dus wel nog efkes duren vooraleer die op de blog komen. Nogmaals bedankt aan Petje en Babou voor de supervakantie! Volgende keer naar Mexico zeker?
Pura Vida!