California State University - East Bay

Sedert gisteren is Zoe terug van een volleybalkamp aan de Universiteit van California East Bay, in San Francisco. Vrijdagavond waren we terug van Mexico en heeft ze direct een nieuwe valies moeten maken en is ze maandag met Bram vertrokken. Tegen woensdagmiddag was het kamp gedaan en zijn ze teruggereden, maar dan moest Zoe nog even terug naar Reef om daar nog twee uur te kunnen spelen met de club coach. Veel goesting had ze niet, en dat konden we haar niet kwalijk nemen na 6 u in de auto, maar haar training was supergoed en op het einde van de training hebben we bevestigd dat ze volgend seizoen bij Reef gaat spelen!! Een grote zorg minder voor haar en voor ons. 

East Bay was goed meegevallen, maar toch niet zo goed als Cal Lutheran die haar favoriet blijft. Het is altijd goed om verschillende scholen te bezoeken en door verschillende coaches gecoacht te worden. Morgen vertrekt ze voor een weekend naar UCSB voor haar laatste volleybalkamp van de zomer.

Mexico

Oh Mexico was zo zalig! Maandagochtend moesten we redelijk vroeg in Los Angeles zijn want onze vlucht vertrok rond 8 uur. Het grote nadeel was dat we supervroeg moesten opstaan (rond 3 uur). 

Het grote voordeel was dat we al rond de middag ter plaatse waren, en dat we rond 1u nog konden genieten van het lunchbuffet in het hotel.

Zalig weer!

Al deze lekkere dessertjes...Zoe was al direct in haar nopjes!

We zijn in San Jose Del Cabo gebleven in de Hyatt Ziva, een super zalig resort met alles erop en eraan. De hele week hebben we heel lekker gegeten, gezwommen, gerelaxt, en ook veel gebabbeld over de volleybal en wat er haar te wachten staat.

Tijdens een van de dagen hebben we een uitstapje gemaakt naar San Jose downtown, een klein artistiek dorpje waar je vooral galerijen en restaurantjes kan vinden.

Uitzicht van onze kamer!

Zo zalig om dit met mijn dochter te doen...misschien het begin van een nieuwe traditie. Elise wil met mij naar Hawaii...en ik moet zeggen dat ik dat ook wel zie zitten.

Cal Lutheran University

Begin deze maand, op dinsdag en woensdag (2 en 3 juli) had Zoe een privéles met de coach van haar school die ook eigenaar is van de volleybalclub waar ze dit laatste seizoen bij gespeeld heeft. Aan het begin van de les op dinsdag liet hij weten aan Zoe dat haar team volledig uit mekaar gevallen is, dat de meeste spelers de club verlaten en als Zoe bij een goede club zal willen spelen dat ze ergens anders zal moeten gaan 😱😳. We wisten wel dat bepaalde spelers en ouders niet content waren (om dezelfde redenen dat ik in mijn vorige post had laten weten) maar wij hadden niet gedacht dat bijna iedereen ging weggaan. Wat nu? En om de hele zaak nog wat moeilijker te maken zaten we met het feit dat Zoe de tryouts voor club ging missen. Voor heel Californië zijn deze tijdens hetzelfde weekend (27-28 juli) en wij hadden aan Kris al laten weten dat Zoe de tryouts ging missen omdat ze op kamp was in Santa Barbara. Dit was vorig jaar geen probleem omdat zij Kris goed kent. Nu hebben we letterlijk nog een paar weken om een nieuwe club te vinden en dan moeten we nog beslissen wat we met het kamp doen. Iemand die haar niet kent en haar niet heeft zien spelen zal haar niet zomaar een plaats aanbieden op hun team. Dus na die les, in de auto naar huis, waren er nogal wat traantjes. Ik heb via een paar mama's namen gekregen van andere clubs en 1 van die clubs was Reef, in Newbury Park op een goeie 50 min van ons. Ik had gezegd aan Zoe dat ze de eigenaar moest een tekstberichtje sturen en dat ze moest zeggen dat ze aan het denken was om misschien van club te veranderen en of ze eens zou kunnen een les meedoen in zijn club. Tegen alle verwachtingen in kreeg ze direct een bericht terug en zei de coach: ik weet wie je bent en ik heb 100% een plaats voor jou op mijn beste team. We zouden je heel graag bij ons hebben! EEK! Dus vorige week is Zoe daar een paar keer gaan spelen om een beetje een idee te krijgen van hoe de club en de lessen in elkaar zaten. De eerste indruk was enorm goed; veel meer gestructureerd en een hoger kaliber van coaches...maar een heel eind verder rijden! Het 'probleem' was ook dat Zoe dit weekend in Cal Lu zat voor een kamp, dat wij volgende week naar Mexico gaan, en dat ze nog een kamp heeft op 23 en 24 juli, wat wil zeggen dat we toch nog een gaatje moeten vinden om nog eens naar Reef te gaan om zeker te zijn dat ze daar een plaatje zal hebben. 

Dit weekend, van vrijdag tot vandaag, is Zoe op kamp geweest bij de Regals van Cal Lutheran University. Dit is een school waar ze heel graag naartoe zou willen, niet alleen omdat het academisch een heel goede school is, maar ook omdat ze de volleybal coach zo graag heeft. Cal Lu is een Division 3 school. Eerder dit jaar had ze al eens met de coach gebeld voor een kennismakingsgesprek en dat was enorm goed meegevallen. Het was een intens weekend met ongeveer 20u volleybal les. Ze was kapot, maar wat een leuk weekend. En nu nog snel onze valiezen maken want morgen vertrekken we voor een weekje naar Mexico waar we hopelijk wat tot rust kunnen komen na al die volleybal stress - yay!

Tijdens het weekend werden ze in teams verdeeld, en de teams deelden ook vaak dezelfde dorm. Zoe maakte deel uit van Team Amerika. Volgend jaar zal er een Team Belgium zijn, volgens coach Kelly 😀.

Met de assistent coach, Carly

Met coach Kelly

Boeddha

We waren al lang op zoek naar een Boeddha voor in onze tuin en gisteren hebben we de perfecte op de kop kunnen tikken. 

Helemaal alleen naar Frankrijk!

Gisteren is onze kleine meid voor de allereerste keer alleen naar Frankrijk gevlogen. Zoe heeft deze zomer heel wat volleybal kampen en zo kon ze niet gaan. We hebben Elise toch wel een ferm duwtje moeten geven want ze had helemaal geen goesting om alleen op de vlieger te zitten. En ik moet toegeven dat mijn mama-hart toch ook wel pijn deed toen ik haar moest achterlaten.

Het einde van het volleybal club seizoen

Gisteren wat het allerlaatste toernooi van het seizoen. Het team mag zeker trots zijn op hun resultaten. Jammer genoeg hebben ze geen enkel bid gewonnen voor het nationale kampioenschap, maar in de SCVA (Southern California Volleyball Ranking) voor hun leeftijdsgroep zijn ze 50ste geëindigd van 283 teams (ze zijn het seizoen begonnen op de 67ste plaats). Helemaal niet slecht dus. 

Het gaat natuurlijk niet alleen over de resultaten, maar ook over hoeveel de spelers zijn gevorderd en wat ze geleerd hebben (fysiek en mentaal). Ik heb dit artikel gevonden die me helpt om de volleybal termen in het Nederlands wat uit te leggen 😉.

Als beginnende volleybalspeler was Zoe als middenaanvaller enorm goed in haar rol en vond ze die ook superleuk. Zoals ik al eerder had vermeld heeft ze deze positie dit clubseizoen niet gespeeld, mede omdat het team al twee goede middenaanvallers had en die hadden al voor die coach gespeeld dus waarom zou hij dat veranderen. Hij heeft haar als tegenoverliggende slagman geplaatst, wat de logische volgende stap is voor haar. Maar aangezien zij geen basis heeft van volleybal moet ze uitgelegd krijgen hoe die positie in mekaar zit en daar heeft de coach geen tijd ingestoken. We hebben wel extra lessen genomen, maar in een clubseizoen moet er voor een coach direct rendement zitten op zijn investering m.a.w., Zoe moest het direct kunnen waarmaken wat eigenlijk een onrealistisch verwachting was. Daarenboven is die positie ideaal voor linkshandige spelers en zij is rechtshandig. Soit, ik denk dat Zoe met trots mag terugkijken op haar seizoen, maar het is helemaal niet gemakkelijk geweest, fysisch niet en mentaal zeker niet. De druk die ze op zichzelf legt, heeft ook te maken met het feit dat ze zo graag aan de universiteit zou willen spelen. Volgend jaar zal dus zeker belangrijk zijn. Zelf zou ze liefst middenaanvaller spelen, maar voor vele scholen is ze te klein. Ze is 1.80 cm en voor die positie zijn de meeste spelers al snel 1.90 cm en groter.

De teamdynamiek was ook niet super en de coaches deden weinig moeite om dat te veranderen, onderling kwamen ze ook niet altijd overeen. Sommige spelers kwamen niet opdagen voor bepaalde wedstrijden, anderen wilden niet scheidsrechteren wanneer ze moesten, en er waren klieken, dus als ze tijdens een toernooi een pauze hadden gingen ze niet met mekaar om. Jammer eigenlijk! Maar nu hebben we even een break van volleybal tot het schoolseizoen weer begint. Zoe gaat tijdens de vakantie naar een paar kampen en dat zal wel goed zijn voor haar.

Groepsfoto op het einde van de eerste dag.

Did someone say "JUMP"?

Foto na de laatste wedstrijd

Zoe met Sorayah, de middenaanvaller op het team, maar iemand waar ze heel goed mee overeen kwam.

De coaches: assistent (links van Zoe)

Elise was er moe van geworden en moest even een dutje nemen tijdens de pauze.

Awards

We zijn zo trots op Zoe en Elise; allebei hebben ze een aantal onderscheidingen ontvangen voor hun prestaties op school.

Elise als enige leerling van het eerste middelbaar tussen de high schoolers voor Dans.

Onderscheiding voor Junior Honor Society, Digitale Media (film en fotografie), en Dans.

Meer over de Junior Honor Society kan je hier lezen, maar het komt er op neer dat studenten worden geselecteerd op basis van hun punten, karakter, leidinggevende capaciteiten, enz. Het is wel een hele eer om bij dat groepje te horen. Eens de student de nominatie aanvaard dan komen daar wel verantwoordelijkheden bij kijken. Een van de verantwoordelijkheden is dat de student een aantal uren vrijwilligerswerk moet doen. Elise zegt dat ze er volgend jaar niet meer bij wil horen als ze geselecteerd is. Zegt ze: ik weet zelf wel dat ik een goede studente ben, maar ik moet al voor dans vrijwillgerswerk doen en dan de extra uren voor de Junior Honor Society en daar heb ik geen goesting en geen tijd voor want ik heb andere dingen waar ik mee bezig ben (en ze heeft wel een punt!)

Van Zoe: onderscheiding voor ASB, Engels, en Chemie.

ASB staat voor Associated Student Body, dat is een administratieve organisatie van studenten die de belangen en interesses van de studenten vertegenwoordigd. De vertegenwoordigers van ASB zijn studenten die geïnteresseerd zijn in zo'n positie, zich kandidaat stellen en worden verkozen door hun medestudenten. Het lijkt heel goed op de politiek: er is een President, Vice President, een penningmeester, en een reporter die tijdens de vergaderingen de notities bijhoudt. Daarnaast zijn er nog een aantal commissaris posities ook.

Tijdens haar tweede jaar was Zoe vice president en dit jaar wou ze zich graag kandidaat stellen voor de Commissior of Athletics positie die de belangen van alle atleten op school vertegenwoordigd. Jammer genoeg heeft ze tijdens een zeer spannende verkiezingsmatch verloren tegen een populaire laatste jaarstudent. Ze heeft zich dan maar kandidaat gesteld voor penningmeester en is voor die positie geselecteerd.

 Dit is de poster die ze voor haar verkiezingscampagne gemaakt had.

Prom

Gisteren was Prom voor Villanova. Dit is normaal een evenement waar alleen de laatste twee jaren op uitgenodigd zijn, maar Zoe en haar vriendin, Munirah, waren uitgenodigd als de gast van hun senior (laatste jaars) vriendinnen. Vroeger was het heel traditioneel de gewoonte dat de jongens de meisjes uitnodigden, maar de dag van vandaag gaan diegene zonder lief gewoon met hun vriendinnen en/of vrienden. Meer over prom kan je hier lezen.

Spring Dance Concert (en Winter Dance Concert)

Dit was Elise's tweede optreden met school. In December had ze ook al eens mogen optreden. We waren enorm onder de indruk van de hele productie - these kids got moves! Zoveel talent! Ik heb beide optredens op cd, het filmpje hieronder is een opname van de cd, dus de kwaliteit is niet optimaal.

Dans is echt wel Elise's ding. Bram en ik stonden ervan versteld; we herkenden onze eigen dochter niet! 

In het midden op de eerste rij met gouden topje aan en bloemenkrans op haar hoofd.

De foto's hieronder zijn van het eerste dansconcert. 

Elise staat net achter het meisje met haar roze truitje aan de rechterkant.

Eerste rij, helemaal rechts (nummer 13)

 

Negeer de dame die zo roept...verschrikkelijk vervelend lol. Het eerste stuk is van de wintervoorstelling. Elise danst in de allereerste dans, het tweede stuk dat je ziet, is van de curtain call van de winter voorstelling, dit is het einde van de voorstelling waar alle dansers nog eens samen optreden. De tweede helft is van de lente voorstelling waar Elise in twee dansen optreed en van de curtain call.