Gisteren mocht Zoe voor de tweede keer mee naar Take Your Child to Work - day bij Quest. Het programma op zich was niet zoveel veranderd maar de meeste afdelingen hadden hun best gedaan om voor wat andere activiteiten te zorgen. Foto's van vorig jaar vind je hier.
In bepaalde streken (vooral de grootsteden) is TYCtW-Day heel gekend en krijgen de meeste kids 'credits' voor zo'n evenement. Maw, het feit dat ze een dag school missen wordt niet als een afwezigheid geteld. Vorig jaar hadden we geen geluk maar de leerkracht die Zoe dit jaar heeft vindt het heel belangrijk dat kinderen zoveel mogelijk levenservaring opdoen dus ging hij er zeker voor zorgen dat deze afwezigheid niet zou tellen.
De eerste wedstrijd van de dag was om zo snel mogelijk je PPE aan te doen. Die wedstrijd had ik vorig jaar gemist en dus wou ik er deze keer zeker bij zijn...heel grappig.
Hierna mochten de kids naar Cytology waar ze vanalles konden leren over de cellen in ons lichaam. Door de gigantische microscoop konden ze de cellen in ons lichaam zien (gezonde en ongezonde).
Voor de volgende oefening moesten de kids de missie van Quest Diagnostics uittekenen...wat is de doelstelling van het bedrijf. Zoe heeft dit super goed gedaan als je het mij vraagt: uiteindelijk willen we het beste voor de patient!
Tijdens de lunchpauze waren er weer een heleboel activiteiten voorzien en ook de exotische dieren waren weer van de partij.
Net zoals vorig jaar was een van de hoogtepunten van de dag het bezoek aan Specimen Processing en Tech Ops...
En in Microbiologie kregen ze dit jaar een medaille als ze alle oefeningen correct hadden afgemaakt.
Zoe had een super leuke dag gehad maar ik was kapot - zo vermoeiend haha....lastiger dan mijn bureaujobke maar oh zo leuk!
We zijn net terug van een super leuke vakantie in Mexico; onze eerste vakantie met ons viertjes in 6 jaar tijd - long overdue dus en zeker voor herhaling vatbaar! Het hotel was prachtig; en onze suite (ja, we konden de upgrade niet weerstaan) was vlak aan het strand gelegen.
uitslapen...
zicht vanuit de kamer
De eerste twee dagen zijn we in het hotel gebleven; gerust, gezommen, gelezen, gegeten en gedronken, en genoten van fantastische zonsondergangen...
Het hotel zorgde voor meer dan genoeg animatie voor klein en groot...de kids waren enorm onder de indruk van de circusshow!
Woensdag en donderdag zijn we naar Sayulita getrokken. Dit kleine surfstadje kennen we ondertussen al heel goed aangezien we er de laatste jaren telkens geweest zijn. De kids hebben er hun haartjes laten vlechten en zijn gaan surfen met daddy terwijl ik ervan genoot om te lezen - het enige moment in het jaar dat ik dit doe! We hebben wel een aantal leuke nieuwtjes ontdekt: La Rustica (zalig restaurantje), Palu Gallery (waar we een paar super leuke posters gekocht hebben), en Pachamama Sayulita - alhoewel dit geen nieuw plekje is kan ik het niet laten om er elk jaar terug naartoe te gaan...en na 3 jaar heb ik dan eindelijk ook mijn mega dreamcatcher, die perfect past in onze slaapkamer :)
Elise en Tom
iemand een donut??
een machtige bar, met super terras en fantastisch uitzicht
Ik herinner me het plezier om als kind 's ochtends wakker te worden en de chocolade eieren te mogen zoeken in den hof. Dit jaar wisten de kinderen dat we op pasen vertrokken naar Mexico...en ik die dacht dat ze gingen zeggen: jammer dat we de paashaas zullen missen (wat dacht ik ook!). Zij daarentegen keken er enorm naar uit om zowel op reis te vertrekken EN dat de paashaas zou langskomen - dit alles op 1 dag! Zaterdagavond nog eieren opvullen en verstoppen in de tuin zag ik niet zitten (ik had nog veel te veel werk met de voorbereidingen van onze vakantie) en eigenlijk zou er toch geen tijd zijn om een eierenzoektocht te doen aangezien we om 8u moesten vertrekken om Stella te gaan afzetten.
Dus dacht ik om een mandje 'goodies' samen te stellen voor mijn meiden...het boek dat ik net met Zoe ben beginnen lezen gaf me meer dan genoeg inspiratie want ze had me al laten weten dat ze vanaf nu die dingen die ze nodig heeft om 'voor zichzelf' te zorgen niet meer met haar zus wilde delen.
Naar jaarlijkse gewoonte stonden hun mandjes klaar op de trap
Bram had dit jaar de opdracht gekregen om een brief te schrijven voor de kids...
En dit waren dan hun mandjes - Pasen is echt niet meer wat het geweest is he! Ik wou dat ik ook zo'n paasmandje kreeg maar jammergenoeg komt de paashaas voor mij niet meer :)
Chocolade, parfum, body lotion, oorringetjes, haarborstel, zonnehoed, lipglos, ...
Eind vorig jaar besloot Zoe's Sensei om de Aikido dojo in Meiner's Oaks te verlaten; hij was toe aan een nieuwe uitdaging. Wij vonden hem een super goede leraar en met zijn vervanger waren de lessen gewoon niet meer hetzelfde. Die persoon was ook een heel stuk ouder en kon al moeilijker zo actief meedoen met de kleine gastjes. Meer en meer kinderen bleven weg en de klassen begonnen leeg te lopen. Seinsei Thomas had ons laten weten dat hij iets 'nieuws' ging starten maar dat bleef ook maar duren. Ondertussen hebben we ook te horen gekregen dat de kleine dojo zijn deuren sluit - jammer, zo zie je hoe belangrijk een goede leraar is!
Bram was ondertussen in januri gestart met Kung Fu en vond het super leuk. Hij had Zoe overtuigd om eens een les te proberen en ze was natuurlijk direct verkocht! Vooral omdat ze tijdens haar eerste les al onmiddellijk een 'echt' zwaard had gekregen om mee te oefenen. In Kung Fu heet de leraar "Sifu" en Tom Farrar, die eigenaar is van de Mountain Institute for Kung Fu and Tai Chi, heeft een zeer impressionante CV.
Ondertussen volgt ze ongeveer 4u per week les waaronder 2u met haar daddy op zaterdag. Hieronder een paar foto's van Zoe in actie...
Ze heeft er geen problemen mee om de jongens in de lucht te zwieren.
Ik heb zo van die periodes dat het bloggen precies wat moeilijker gaat, dat ik het mij ontzie, geen zin en inspiratie heb maar dan denk ik over hoe lang ik dit nu al doe en hoe ik ervan geniet om terug te kijken en hoe de kinderen gegroeid/veranderd zijn over de jaren. Ik denk (hoop) ook dat zij er later zullen van genieten, en dan natuurlijk zijn er nog de grootouders en familieleden die graag op de hoogte blijven :).
Soit, er zijn zo van die momenten dat je weet dat je moet inkaderen omdat ze zo fantastisch zijn...eentje voor de archieven die je zeker niet wilt vergeten...en dit is er zo eentje!
Een paar weken geleden kregen een aantal mama's (onze dochters zijn dezelfde leeftijd en zitten in dezelfde klas) een groeptekst toegestuurd van een gemeenschappelijke vriendin met de vraag of wij al 'veranderingen' opgemerkt hadden bij onze dochters. Bij haar dochter had ze wat 'tekenen' van puberteit opgemerkt en ze vroeg of dat bij ons ook het geval was. Ze vond het moeilijk om er een gesprek over te hebben met haar dochter ook vooral omdat haar dochter er niet wou over spreken.
Ik vroeg haar om wat meer detail over welke 'tekenen' ze het dan precies had. Toen ze de details vertelde dacht ik....Yikes!!! Slik...slik...dit zie ik nog niet zitten, ik ben hier niet klaar voor...Zoe is nog maar 9 en dit is veel te vroeg!
Haar kinderarts had haar een boek aangeraden maar haar dochter moest er maar niks van weten: The Care and Keeping of You (1). Diezelfde week ging ik in het weekend met Tammy hiken en ik vertelde haar over het berichtje dat ik gekregen had en het boek dat haar was aangeraden, en hoe ik er tegenop zag om 'ooit' 'het gesprek' te moeten hebben. Zij had zelf het boek voor haar oudste dochter gekocht en ook met Ella, haar jongste, had ze het samen gelezen en ze vond het boek enorm goed geschreven. Dan maar kopen he...zo dacht ik.
Bram en ik hebben hier ook nog efkes over gesproken en Zoe van kop tot teen goed bekeken en geobserveerd (LOL), en dan hebben we met een gerust hart een diepe zucht genomen en gezegd...wij moeten hier nog eventjes niet aan denken.
Vorige week zijn we in het weekend met vrienden gaan eten in Santa Monica en op de terugweg zijn Bram en ik wat aan het praten over de scholen in Ojai (publiek en prive) en wat de mogelijkheden zijn voor onze kids. Maandagavond, terwijl Zoe in de douche is en ik bij haar in de badkamer zit begint ze te vertellen over haar dag. En het volgende gesprek doet zich voor: Zoe: mommy, mijn vriendinnen en ik hebben vandaag veel zitten vertellen over hoe het zal zijn als we groot zijn. Ik hoorde je met daddy babbelen was over de scholen en het zal toch zo leuk zijn om 'lockers' te hebben. (die lockers zijn hier heel populair, ze worden gedecoreed met vanalles en nog wat en de studenten zijn er super aan gehecht. Wie Zoe kent weet dat ze honderuit kan kletsen, en terwijl zij maar aan het vertellen is van hoe haar leven er zal uitzien als ze naar de 'grote' school zal gaan, doe ik de deur van de badkamer open om even naar de andere kamer te gaan en dan zegt ze net op dat moment:) Zoe: Oh, it's going to be so cool! And we can't wait for periods either! (ik blijf stokstijf staan en denk bij mezelf: neen, dat heeft ze zojuist niet gezegd!...en ik ga de badkamer weer binnen) Ik: Euh...dat is inderdaad een zeer belangrijk moment Zoe: yes it is! and it will be so much fun (ja inderdaad! het zal zo leuk zijn). (ik denk bij mezelf: zo zou ik het niet omschrijven maar soit) Ik: het is een super belangrijk moment, er zal dan ook veel aan en in je lichaam veranderen (het is muisstil in de douche - Zoe zegt niets en doet de douchedeur open. Ze bekijkt mij met een blik die zegt: waar heb jij het over? en op dat moment weet ik dat we niet over hetzelfde aan het praten zijn en begin ik keihard te lachen.) Zoe: waar heb jij het over? (terwijl ze zelf ook keihard begint te lachen) Ik:(die bijna niet meer bijkom van het lachen) Waar heb jij het dan over? Zoe: Well, the class periods at school... (ter verduidelijking: een 'period' op school is het moment waarop je specifieke vakken hebt die gewoonlijk telkens 50 min duren en gegeven worden door verschillende leraars, en waar je dikwijls voor van klaslokaal moet veranderen). What periods are you talking about? Ik: (op dit moment staan we alletwee zo luid te lachen en Elise verstaat niks van de hele gekte). Een 'period' is iets die je krijgt als je wat groter wordt. Er bestaat een leuk boekje dat ik zal bestellen en dat we dan samen kunnen lezen die ons dat allemaal zal uitleggen. Zoe: oh, kan je het vanavond nog bestellen? Ik: yep, van zodra we beneden zijn!
Het boek is ondertussen toegekomen en we hebben er samen al veel in gelezen. Het is super goed geschreven voor die leeftijd - ik kan het enorm aanraden, en het gaat natuurlijk over veel meer dan de 'period' :).
Zucht! Het moment waar ik zo bang van was en zo tegenop zag is zo fantastisch goed verlopen....
Een paar weken terug moest Zoe een werkje maken over de otter en dat heeft ze deze week aan haar klas moeten voorstellen. Toen ze gisteren thuis kwam van school was ze super content om haar rapport te zien over haar spreekbeurt. Zeer trots!
Om de paar maanden worden er op school Fast Passes uitgedeeld aan kinderen die geen enkele schooldag gemist hebben over een periode van 3 maanden. Als je een Fast Pass hebt, dan moet je niet in de rij wachten om je lunch te krijgen maar mag je iedereen voorbij steken. Ik had er nog nooit bij stil gestaan maar Zoe was zo trots om te tonen dat zowel zij als Elise uitgekozen waren (namen zijn op de foto was moeilijk te lezen).
Vorige week dinsdag mocht Zoe 9 kaarsjes uitblazen! Haar verjaardag wou ze deze keer thuis vieren en ze wou een Pokemonthema. Ik ken maar weinig van het hele Pokemongedoe maar gelukkig kun je online altijd wel vanalles vinden. Doordat ik van dinsdag tot donderdagavond weg was voor het werk moesten de voorbereidingen al redelijk vroeg beginnen. Hieronder het schema van de activitieten:
De bedoeling was dat de kids moesten proberen zoveel mogelijk Poke Ballen te verzamelen tijdens de activitetien...voor de winnaar was er een speciale prijs voorzien. De eerste voorbereiding was dus om Poke Ballen te maken. Het productieproces kan je hieronder volgen :)
Je begint met op amazon.com hetvolgende te kopen: een grote zak (144 stuks) pingpongballetjes, rode spuitverf, afplaktape om te verven, en zwarte plakband. Van elk balletje werd de helft afgeplakt met tape en dan werden ze allemaal rood gespoten - dat proces moest een paar keer herhaald worden om te zorgen dat alle balletjes en kantjes goed rood waren. De kinderen zagen het super zitten om mee te helpen maar na een paar balletjes af te plakken hadden ze het wel gehad...dus heb ik een paar uur alleen aan de keukentafel gezeten om dit af te krijgen.
Daarna moest de tape afgetrokken worden (Elise heeft deze taak hoofdzakelijk op zich genomen)...en last but not least moest er nog een zwart randje in het midden geplakt worden (weeral mama). Normaal hebben Poke Ballen ook nog een wit cirkeltje in het midden maar tegen dat ik klaar was met de zwarte tape had ik het ook wel gehad, het zijn ballen geworden zonder het witte cirkeltje - LOL.
Natuurlijk was er nog meer Pokemon versiering - alles van de foto aan de linkerkant heb ik online gevonden en dus zelf geprint, geknipt en geplakt; de versiering op de foto aan de rechterkant heb ik online gekocht.
Voor het eerste spelletje moesten de kids raden hoeveel Poke Ballen er in de kom zaten. Heel grappig want we kregen antwoorden van 20 tot 150....het waren er 97.
Daarna mochten de 'trainers' hun arena gaan verkennen. We hadden voor de gelegenheid een opblaasbaar hindernissenparcours besteld. De kids vonden dit superleuk maar het plastiek op hun blote knieen en ellebogen heeft voor heel was schaafwonden gezorgd :).
Dan was het tijd voor lunch en PokeBingo - opnieuw een hit! We waren uiteindenlijk met 16 kids - een hele bende om voor te 'grillen'
De bedoeling was om na de lunch een race te doen op het hindernissenparcours. Per twee moesten de kids over de hindernissen geraken en de eerste die aan de andere kant geraakt was de winnaar. Zoe en Elise zijn echt wel geen truntjes en vinden zoiets super tof. Ik verschoot er dan ook enorm van dat bij de eerste race al direct traantjes vielen: de ene had haar arm pijn gedaan, de andere zei dat het niet eerlijk was..dat zij veel kleiner was dan haar tegenstander en dus niet gemakkelijk over de hindernissen kon, en dan waren er de schaafwonden. Hindernissenrace geen success! Het leek mij dan ook het beste om de race stil te leggen en de kids gewoon te laten spelen...
Het volgende spel was Pin the Tail on the Pikachu - dit spel had Zoe helemaal gemaakt. Het ziet er zo gemakkelijk uit maar het is veel moeilijker dan je denkt...de kids vonden dit super!
Ik had 2 kleine cadeautjes gekocht voor de winnaars maar aangezien er met het hindernissenparcours de meeste balletjes moesten verdiend worden en we dit spel niet gespeeld hadden was er niet echt een winnaar en vond ik het niet fair om de cadeautjes te geven...dus heb ik op dat moment maar de goodie bags uitgehaald.
Voor elk kindje was er een Pokemon armband en een Pokemon figuurtje - iedereen content!
Bram had voor de taart gezorgd - een Poke Ball natuurlijk - en Zoe had de peeps (gele paashaas-marshmallows) gedecoreerd met eetbare stift zodat ze er precies uitzagen gelijk Pikachu. Daarnaast had ik ook nog een Pokemon fruitschotel voorzien.
Onze trotse meid!
Groepsfoto (v.l.n.r: Maddy (zit bij Elise in Petite Elite), Elise, achterste rij: Ryder, Alex, James, Nathan, Mia, Rylie, voorste rij v.l.n.r Autumn, Addy, Ella, Maddy (zit bij Zoe in Academy II), Zoe, Grace, en Remi. Logan (broer van Rylie) wou niet op de foto.
En dan mocht ze eindelijk haar cadeautjes opendoen...
Moment supreme! Haar eigen jin van Brother Tom gekregen! Ze kan al niet wachten om dit aan haar Kung Fu leraar te tonen.
En rond 4u was dan eindelijk iedereen weg...voor de laatste uurtjes hebben wij met ons 4 en Stella nog een beetje geraced op het hindernissenparcours.
