California Adventure Land

Dit jaar begint het schooljaar op woensdag 24 augustus en aangezien er de laatste dagen geen kampen meer zijn, zijn de girls en ik er weer op uitgetrokken voor een mini-vakantie. Dit jaar niet naar Disneyland maar wel naar California Adventure Land (er vlak naast). Samen met Nathan & James en hun ouders wilden we nog even genieten van die laaste zomervakantiedagen. Ipv onmiddellijk naar het hotel te rijden, hadden we besloten om zondagnamiddag naar het California Science Center te gaan downtown LA.
Er is super veel te zien, en echt de moeite waard zowel voor groot als klein. Het meest indrukwekkende was toch wel de Space Shuttle Endeavour. Alhoewel je de space shuttle zelf niet kan bezoeken kan je er toch wel heel dicht bijkomen. Na een paar uren verkennen waren de kids klaar om naar het hotel te gaan en nog wat te chillaxen bij het zwembad.

En eindelijk was het dan zover!! We are ready to start a very looooooong day.

Onze eerste attractie van de dag was Radiator Spring Racers - de max! Het dorpje waar je moet doorwandelen om tot bij de attractie te komen is super mooi gemaakt, net zoals je in de film rondloopt. Maar mijn lichaam moet toch wel altijd wat wennen aan de snelheid en crazyness van die attracties.

Uiteindelijk zijn we doorheen de dag nog een viertal keer op de Radiator Spring Racers geweest - de laaste keer was net voor we besloten dat we naar hotel zouden gaan maar dat we toch nog 1 ritje wilden doen....uiteindelijk hebben we 1,5u in de rij moeten staan - de zotte dingen die we als ouder toch doen he!
Na de crazy cars rit konden we even bekomen op de volgende ritjes in Cars Land:

Luigi's Rollickin' Roadsters - dansende autootjes

Mater's Junkyard Jamboree

Van Cars Land zijn we naar Pardise Pier geweest waar we Zoe, Nathan & Paul hebben achterlaten bij de California Screamin' - een 360 rollercoaster. James, Elise, Emily & ik hebben ondertussen door Paradise Pier gewandeld en zijn er Woody en Jessie tegen het lijf gelopen. Verder zijn we op de op de Golden Zephyr (een soort vliegtuig), the Jumpin' Jellyfish, en the silly symphony swings (2 keer na elkaar zelfs!) geweest.

Woody en Jessie

op de Golden Zephyr

Zoe en Nathan nadat ze op de rollercoaster geweest waren!

Na hun screamin' avontuur heeft Paul de kids (zonder James) meegenomen op het reuzerad maar daar wilden ze nooit meer op - veel te angstaanjagend...ik begrijp het niet LOL.

De kids voor een muurschildering - echt de moeite hoe dit gemaakt was, lijkt precies een echte straat.

En daarna was het tijd om Captain America en Spiderman te zien...

De Tuck and Roll's Drive Em Buggies was waarschijnlijk de stomste attractie ooit - niks vergeleken met de botsauto's die wij kennen van onze kindertijd. De autootjes gingen met moeite vooruit en de hele attractie duurde wellicht slechts 2 minuten. Niettegenstaande hebben we een paar mooie foto's.

Na die extreme traagheid hadden we nood aan wat actie en zijn we naar Grizzly Peak getrokken waar we op de Grizzly River Run wilden. De wachttijd daar was meer dan een uur waardoor we besloten onze eerste Fast Pass in te wisselen en ondertussen de Redwood Creek Challenge Trail te doen. Onderweg moesten de kids allerhande raadseltjes oplossen en activiteiten doen zoals muren beklimmen, van speciale glijbanen naar beneden komen, enz. Als ze alle raadseltjes hadden opgelost konden ze bij de Park Ranger een sticker bekomen.

muurklimmen

Geen foto's van de Grizzly River Run maar de attractie was de max!! Redelijk nat, maar super gewoon (we zijn er 2 keer opgeweest natuurlijk).

Ik had al heel wat van de Twilight Zone Tower of Terror gehoord en was dus heel benieuwd naar de attractie. Wachttijd op het moment dat wij daar toekwamen was 1 uur. Emily en James wilden niet mee en besloten te wachten. Toen we in de rij stonden kwam gelukkig de parade voorbij waardoor we de kids wat konden afgeleiden want toeval of niet, de ene na de andere kreeg een meltdown met tranen en wou niet meer wachten...we stonden ondertussen al een goed half uur in de rij en dankzij Paul's directe aanpak werden de tranen weggeveegd en hebben de kids geduldig verder gewacht. De attractie is gebaseerd op een televisieserie van de jaren 50 en speelt zich af in een Hollywood hotel voor de rich en famous. Het is een stormachtige avond en de gewone liften werken niet meer. Een familie moet de dienstenlift nemen en net op dat moment valt de bliksem in...de familie verdwijnt en is nooit meer teruggevonden...die nacht is het hotel gesloten en ook nooit meer geopend geweest.
De lobby van het hotel is fantastisch ingericht en brengt je helemaal in de sfeer...,maar ik was niet voorbereid op wat me te wachten stond!

Eens voorbij de lobby moesten we op de lift wachten. In de lift gingen de lichten uit en kegen we een filmpje te zien over wat er ons te wachten staat...heel griezelig en op dat moment denk ik dat het al gaat gebeuren he! Elise aan de andere kant ziet het volledig zitten. Voor ons was dit de eerste keer maar het was duidelijk dat we in de minderheid waren want de meesten mensen waren er al meerdere keren opgeweest - dat was heel merkbaar aan de blikken op hun gezicht (basically: toen ze met mij aan het lachen waren). Na het filmpje gingen de lichten terug aan en werden we naar de dienstenlift gebracht. Op het moment dat de deuren van die lift opengingen heb ik onmiddellijk een 'bad mom' moment: aan de speciale gordels en hendels om je aan vast te houden weet je dat dit niet van de poes zal zijn en ik voel me zo schuldig dat Elise bij mij is. Ik vraag haar of ze wilt terugkeren maar zij ziet het mega zitten (zo zegt ze toch).
En dan gaan de deuren toe, en zeg ik tegen Elise: doe gewoon je ogen toe en hou je goed vast, het zal niet lang duren. Elise: but mommy: I don't want to close my eyes and I don't want to hold on!
En dan schiet de lift in de lucht...en stopt ze op verschillende verdiepingen om een paar griezelige taferelen te tonen vooraleer de deuren weer toegaan en we volledig naar boven geschoten worden. Eens boven gaan de deuren open, en heb je een uitzicht over het hele park (en op dat moment schijnen er een paar straffe lampen in je gezicht en wordt een foto (zie hieronder) getrokken). Na een paar seconden gaan de deuren toe en val je volledig naar beneden...en daarna nog eens naar boven om nog maar eens naar beneden te vallen. Op dat moment had ik geen idee hoeveel keer we dit nog eens zullen doen maar mijn maag begon al goed te draaien en dacht ik dat ik het niet meer ging volhouden. Ondertussen doet mijn keel ook pijn van het roepen en dan....dan gingen de deuren open...eindelijk.

Ik geraakte met moeite uit de lift en beefde gelijk een blad. Een grappig moment was toen ik rond mij keep en zag dat Zoe, Nathan en Paul er ook maar bleekjes uitzagen.
Eens buiten zegt Elise: mommy, are you ok?
Ik: terwijl ik probeer tot mezelf te komen en moeite te doen om aan andere dingen te denken zodat ik niet moet overgeven zeg: yep - I will be in a little bit.
Elise: mommy; this was THE BEST ride ever
Ik: you are nuts!
Ondertussen kwamen een paar dames (die je op de voorste rij ziet zitten helemaal links en de tweede van links) naar mij en zeiden ze: Oooh was this your first time!!
Het moet dus heel duidelijk geweest zijn - LOL.

Ondertussen was het al laat maar de kids wilden nog op 1 ritje - de Cars ride...en na anderhalf uur wachten konden we genieten van onze laatste thrill.

Terug in het hotel zijn de kids als een blok in slaap gevallen - ze hebben ervan genoten, en ik ook!!

Waar gaan we volgend jaar naartoe??