Vorige week dinsdag zijn Bram en Zoe naar de oostkust vertrokken om een aantal universiteiten te bezoeken. Na zo’n 18 maanden in het volleybalrecruitingproces te zitten, was het tijd om de scholen waar ze interesse van kreeg — en zelfs al een verbaal aanbod van één — in het echt te gaan bekijken.
Omdat al die scholen aan de oostkust liggen, leek een bezoek echt een must. De cultuur, het klimaat, de sfeer… dat is toch allemaal net iets anders dan bij ons in Californië.
Aanvankelijk leek de school die al een aanbod had gedaan, St. Joe's in Maine, haar topkeuze. Zoe had er al vaak met de coach gesproken, en ook wij hadden een goed gevoel bij hem en zijn programma. Maar zoals het vaak gaat, liep het allemaal net iets anders — en véél spannender!
Een week voor vertrek stonden St. Joe’s in Maine en Drew University in New Jersey al op de planning. Ze had ook Kean University aangeschreven, maar daar kwam geen antwoord voor vertrek. Alle drie zijn Division III-scholen.
Op mijn aanraden stuurde Zoe ook een berichtje naar Queens College, een Division II-school in New York, waarmee ze eerder contact had gehad via e-mail maar waar geen verdere opvolging van de coach was gekomen. En wat bleek? De volgende dag kreeg ze meteen bericht: ze was welkom voor een campusrondleiding én een officiële tryout!
Alleen… daar kwam een hele papierwinkel bij kijken. Er moesten medische documenten ingevuld worden van de arts en testresultaten aangevraagd worden bij de gezondheidsdienst van de staat — en dat net voor het lange weekend van 1 september. De automatische reply van de staat: “kan tot 30 dagen duren.” Niet echt wat we wilden horen.
Tot op het allerlaatste moment hebben we gebeld en gereden om alles geregeld te krijgen. Soms heb je gewoon een gevoel dat je tot het uiterste moet gaan en dat gevoel had ik bij Queens - dat ze daar gewoon moest geraken. En jawel — dinsdagochtend kwamen de testresultaten binnen. Geen idee hoe dat mogelijk was, maar wat een opluchting! Bram kon in Portland nog snel een extra formulier laten invullen bij een sportdokter en zo was alles nét op tijd klaar voor haar tryout.
Dinsdagmiddag vertrokken ze uit Los Angeles naar Boston, huurden daar een auto, en reden de dag nadien naar Maine voor hun eerste bezoek aan St. Joe’s. Zoe was zienbaar nerveus en had aan Bram gezegd dat ze nog nooit zo zenuwachtige geweest was om volleybal te spelen. Dat kan ik wel geloven, want dit zijn de momenten die tellen; een slechte dag heb je liefst een andere week!
Bij St. Joe's voelde Zoe zich meteen welkom: haar naam stond op het scherm in de gym, ze mocht meespelen tijdens een training, kreeg een rondleiding en leerde het team kennen. De school ligt prachtig aan een meer — perfect voor wie van natuur houdt (al iets minder voor wie niet van sneeuw houdt, want daar valt héél wat van!). St-Joe's is een privéschool met iets minder dan 2000 studenten.
Als afsluiter bezochten ze op zaterdag Drew University, een privéschool in New Jersey, met ongeveer 2000 studenten, maar die sprak Zoe uiteindelijk het minst aan.
En nu? Na een week vol kilometers, indrukken, tryouts, gesprekken en verrassingen, ligt er dus een moeilijke maar mooie keuze voor haar. Allez, moeilijk?? Ik denk dat de keuze nogal vanzelfsprekend is 😉.
Wat een avontuur — en wat een ervaring. Amai, wat een trip! ✈️🏐
No comments:
Post a Comment