Eindejaarsgroeten na een onvergetelijk jaar

Wat een jaar is het geweest! We hebben gelachen, gezweet, gevierd, gedanst en vooral: genoten.

Zoé ontdekte zandvolleybal en schitterde op prom, Elise sloot haar turncarrière af en vond een nieuwe passie in volleybal. Beiden zetten ze zich met hart en ziel in voor school én sport – en dat werd beloond met mooie awards en de titel Student van het Semester (voor Elise zelfs twee keer!).

We genoten van onvergetelijke concerten – van Madonna tot Kings of Leon – en een knallende afsluiter met Billie Eilish. Zoé en ik trokken er samen op uit naar Mexico, Elise vloog voor het eerst solo naar Frankrijk, en International Day was een grote hit dankzij de suikerwafeltjes.

Elise steelt de show op dansoptredens, Zoé en Elise vinden hun plek bij Reef volleybalclub, en samen bouwen ze verder aan hun sportieve én persoonlijke dromen.

We kijken dankbaar terug op een jaar vol groei, plezier en avontuur – en kijken nu al uit naar wat komt.

Fijne feestdagen van ons allemaal! 🎄✨

En plots heeft ze een rijbewijs

Slik… hoe is het mogelijk dat we een dochter hebben die oud genoeg is om te rijden?

Na een gezellige avond in Culver City moesten we de volgende ochtend vroeg naar huis — want Zoé had haar rijtest!
En ja hoor… ze is geslaagd! Rijbewijs in de hand, klaar om de weg op te gaan.
Eek! We zijn trots, blij… en een tikje zenuwachtig 😅

Kerst met de Faulconers: lachen, smullen, genieten

Kerst vierden we dit jaar met de Faulconers en hun Ierse vrienden. Wat een heerlijke avond in geweldig gezelschap — nieuwe mensen leren kennen, veel gelachen en volop genoten. Bram stal opnieuw de show met zijn zelfgemaakte bûche de Noël… ziet er toch indrukwekkend uit, niet?

Billie, twee jaar later

Gisteren zijn Zoe en ik opnieuw naar Billie Eilish gaan kijken. Ons vorige concert was alweer twee jaar geleden — tijd vliegt! (Foto’s van toen kan je hier bekijken.)

Ik moet eerlijk zeggen: haar nieuwe album kende ik nog niet zo goed. Maar dat maakte eigenlijk niets uit. Vanaf de eerste noot was het duidelijk dat Billie er opnieuw een indrukwekkende show van zou maken. Haar stem, de visuals, de energie... alles klopte.

Zoe wilde deze keer tickets voor de pit — helemaal vooraan, rechtstaand dus. En hoewel ik stiekem hoopte op een comfortabel stoeltje (m’n rug is ook niet meer wat het geweest is), was het het helemaal waard. De sfeer in de pit is toch iets speciaals: je voelt elke beat door je lijf en het publiek leeft zo intens mee. Kortom: het was een geweldige avond.

Eerste toernooi Reef Nationals 17u - Zoe (#28)

En we zijn vertrokken, Zoe's eerste toernooi is achter de rug! Ze hebben 4 van de 6 wedstrijden gewonnen en alhoewel ze daar zeker trots op mogen zijn hadden ze er liever meer gewonnen, maar dit is nog maar de start van het seizoen. Met dat dit een nieuw team is bij een nieuwe club zijn ook alle ouders nieuw voor ons, maar de eerste indruk is zeker goed. Wat mij opviel van de gesprekken met de ouders is dat er redelijk wat spelers van clubs komen waar ze slechte ervaringen gehad hebben met coaches en/of medespelers en dat de meesten dus 'een thuis' zoeken waar ze zich goed kunnen voelen. Zoe heeft ook van het begin gezegd dat het anders aanvoelt bij Reef, dat de spelers elkaar motiveren en steunen. 

Het is natuurlijk niet gemakkelijk, want van de 12 spelers op het team kunnen er maar 6 'starters' zijn. De spelers in de startopstelling worden doorgaans starters genoemd, terwijl de anderen wisselspelers of bankspelers zijn en dus niet gegarandeerd speeltijd krijgen. Als je in die positie zit kan het frustrerend zijn want je concurreert met spelers van je eigen team. Hoelang je in die positie zit, hangt af van je eigen talent en kunnen. Zoe is al altijd een starter geweest, maar we mogen er niet vanuit gaan dat dit zo blijft; ze moet wel constant presteren.

Zoe wist eigenlijk maar een paar weken voor dit toernooi welke positie ze zou spelen; ze had oorspronkelijk gehoopt om de linkse aanvaller te zijn, maar het werd al snel duidelijk (zo vond ik toch) dat de coach haar aan de rechterkant ging zetten. Die positie had ze vorig clubseizoen gespeeld en dat voelde bij haar toch zo als een straf aan. Ik had haar aangemoedigd om daarover met haar coach een gesprek te hebben en dat heeft ze ook gedaan waardoor haar perspectief van die positie helemaal veranderd is. Ze heeft tijdens het toernooi fantastisch gespeeld en na de tweede dag zei ze tegen me: wie had ooit kunnen denken dat spelen aan de rechterkant zo tof kon zijn!! Ik denk dat we een goed seizoen gaan hebben.

Volleybal fotosessie

Een paar weken geleden had Zoe met haar team een fotosessie op school. Het resultaat zie je hieronder.

Student of the Semester - Elise

Vandaag is Elise in de bloemetjes gezet! Proficiat - student van het semester.

College Recruiting Camp - Zoe

Thanksgiving was een aangename afwisseling van al dat volleybal. Vorige week woensdag waren we bij Michael en Andrea uitgenodigd en donderdag zijn we bij Emily en Paul gaan eten. Het was zeer relax en heeft ons deugd gedaan. Vrijdagochtend is Zoe met 4 van haar vrienden met de rugzak gaan trekken in de 'wildernis' om er een nachtje te gaan kamperen. Eek! Alles gelukkig goed verlopen 😝.

Gisteren hebben we de dag doorgebracht in Orange voor een volleybal recruiteringskamp met gekende lokale universiteiten. Deze kampen geven spelers de kans om eens met een universiteitscoach te trainen, maar het is ook een manier om hun kunsten te tonen en hopelijk opgemerkt te worden. Voor Zoe was het de gelegenheid om met een coach te werken van een school waar ze al mee in contact is. Daarenboven lijkt er een coach van een andere school ook interesse te hebben. Soit, na 7u intens te spelen was ze helemaal kapot maar toch een goede ervaring

Named Second Team

Weeral een erkenning waar ze trots mag op zijn, alhoewel ze zelf gehoopt had om First Team te zijn dit jaar...(vorig jaar: link)