The Americans

Na 14 jaar in California mogen we ons officieel staatsburger noemen. Het gedetailleerd proces om amerikaan te worden kan je hier lezen. Maar na 14 jaar, waarvan 10 jaar met een Green Card (groene kaart), moest we beslissen wat we gingen doen: groene kaart verlengen of staatsburgerschap aanvragen...het laatste leek ons de betere optie. Iets gecompliceerder dan een Groene Kaart verlengen maar eens de administratieve en papier-rompslomp achter de rug moeten we er ook niet meer aan denken.

Het hele process is vlot verlopen; de aanvraag indienen heeft uiteindelijk het langst geduurd: de vragenlijst was verschrikkelijk lang, er moesten copies bijgevoegd worden van officiële  documenten (sommige die we in België moesten aanvragen), maar het meest vervelende was dat we elke reis buiten de US van de laatste 5 jaar moesten aangeven en dat was nogal een puzzelwerk. Jeez!

Na het indienen van onze aanvraag was het wachten: wachten om een afspraak te krijgen om foto's en vingerafdrukken te laten afnemen, en wachten om een afspraak te krijgen voor ons interview en onze test....dit alles was rond in 10 maanden! In december (en Bram begin januari) moesten we voor ons interview en onze test.

Op 22 januari was het dan zover en moesten we om 8u in het hartje van Los Angeles zijn om er met zo'n 4000 mensen van over de hele wereld onze eed af te leggen.

Doet je toch wel iets! Voor we aan dit process begonnen had ik er nog nooit echt bij stilgestaan wat dit eigenlijk betekend. Voor Bram en ik veranderd er weinig maar voor sommige mensen is dit een aanslepend process van jaren met drastische gevolgen voor hen en hun familie als het staatsburgerschap hen niet toegekend wordt. Uit nieuwsgierigheid heb ik wat opzoekingswerk gedaan over dit process in België. Het lijkt simpeler en zeker goedkoper...

Wat we niet verwacht hadden is dat onze vrienden en collega's ook zo content gingen zijn voor ons en dat ze het heel belangrijk vonden om dit met ons te kunnen vieren. 

LA Classic Invitational

Het competitieseizoen is begonnen! Dit seizoen staan er 6 wedstrijden op het programma, twee meer dan vorig jaar. Vorig jaar (foto's hier) hadden ze het op deze competitie heel goed gedaan (ze kwamen de week van de competitie net terug van Belgie) en deze keer was dit ook weer het geval.

Aan het begin van elke discipline krijgen de atleten altijd een paar minuten om op te warmen. Voor ieder evenement is de opwarming verschillend maar voor de balk is dit 2 minuten. Ik haat de warm-up...de atleten willen ten volle van hun 2 minuten profiteren en zijn meestal zo nerveus dat bijna iedereen van de balk valt en dat hun hun mount en dismount (hoe je op en af de balk springt) niet echt goed lukt.
Zoe had zo'n moment waar alles tijdens de warm-up verkeerd ging en je kon al aan haar gezicht zien dat het haar niet aanstond. Op dat moment wil je niets liever dan haar kunnen vastpakken en zeggen: Zoe, alles komt goed, kalmeer nu! Maar dat is niet mogelijk en dus reken je op de coaches om dit te kunnen doen. Onze coaches zijn de max!! Terwijl de ene verder doet met de warm-up, doet de andere de pep-talk...

Elise heeft een tweede plaats behaald voor haar totale score (AA = All Around) met haar hoogste score op de bars en de vloer (9.400) en Zoe vijfde plaats voor AA met haar hoogte score op balk en bars (9.150). We zijn goed begonnen!

 Elise en haar Bronze Team

Zoe en haar Silver Team

Wiskundige vrienden....

Dit gedichtje had Zoe's wiskundelerares aan haar studenten gegeven voor de vakantie en vond ik zopas in haar rugzak...mooi geschreven!

Gelukkig nieuwjaar

Voor ons met nieuwjaar geen wild feestje tot in de vroege uurtjes, maar een gezellig etentje met familie en om 10u30 in bed (tot groot ongenoegen van de kids die perse tot middernacht wilden opblijven).
De eerste dag van het jaar hebben we onder een stralende zon aan het strand doorgebracht...BBQ en al...het jaar is goed ingezet!

#goedevoornemens #doepicshitthisyear #enjoyeverymoment

Het verlof van Baboe en Petje loopt op z'n einde. Nog een paar dagen en dan mogen ze terug naar het natte en koude Normandie dus moeten er van de laatste dagen geprofiteerd worden.
Gisteren zijn we nog eens naar Piedra Blanca geweest. Een paar jaar geleden zijn we daar met Paul en Emily geweest voor onze eerste trek met de rugzak(foto's hier). Toen hadden we geen water, en deze keer moesten we toch ons best doen om onze voeten droog te houden als we over de rivier moesten.