Piedra Blanca - trektocht met de rugzak

Een paar weken geleden zijn we gaan kamperen naar Catalina Island en tijdens dat weekend waren Emily en ik onze volgende trip alweer aan het plannen: waar, wanneer, en hoe,...??
Waar en wanneer hadden we nog niet besloten maar wel hadden we aan de mannen voorgelegd om de volgende trip met de rugzak te doen. En zo gezegd, zo gedaan...de laatste 3 weken hebben we onderzoek gedaan naar een nieuwe tent, nieuwe rugzakken voor ons, voor de kids ook of misschien toch nog niet?, een nieuw vuurtje, locatie, een berenbox of gewoon eten in de boom hangen?, een eerste hulp kit,...enz.
En dit weekend was het dan zover - onze bestemming was Piedra Blanca Camp.

De wandeling begon aan de Sespe stroom en vandaar was het 4 km stappen naar de camping. Het pad was prachtig met indrukwekkende rotsformaties waar de kids en Stella naar hartelust konden op klimmen.

Klaar voor het vertrek! 

 

                                                      De mooie Piedra Blanca rotsen

   Even uitblazen!

Elise had de kleinste rugzak en moest haar waterzak van 2 liter dragen en een paar kleinigheden. Zoe had een iets grotere rugzak en moest naast haar waterzak (ook 2 liter), haar slaapmatje (2.5 kg), en nog een paar kleinigheden dragen. Bram en ik waren geladen met elk bijna 20 kg.
Als je met de rugzak gaat kamperen is het nogal evident dat je heel wat minder kan meenemen en we moesten dus goed nadenken wat we wel/niet wilden/moesten meebrengen. Het was moeilijk om te beslissen hoeveel water we precies gingen nodig hebben, want naast drinkwater moesten we ook water hebben om te koken. Een andere moeilijke beslissing was de berenbox: kopen we die of niet. Een berenbox neemt veel plaast in en weegt weeral een paar kilo.
Als je in Belgie gaat kamperen dan moet je over zo'n dingen niet nadenken maar in onze streken komen beren en poema's vaak voor. Je steekt je eten, tandpasta, en dergelijke best in een berenbox. De andere optie is om alles in een zak te steken die de geur niet doorlaat die je dan zover mogelijk van je tent in een boom hangt. Nadat de Ranger Bram had verteld dat we niet zo met de beren moesten inzitten hebben we voor de tweede optie gekozen.

Onze expeditie was zeker een uitdaging want het was bij momenten redelijk klimmen/afdalen met de rugzak maar het was super plezant. De kleintjes (James en Elise) hebben de hele tijd op kop gelopen en gezorgd dat we het tempo bleven aanhouden...we gingen zeker niet sneller gewandeld hebben zonder kids. Ik had nog een camera liggen die ik aan Zoe en Nathan had gegeven en zij hebben een reportage van onze trip gemaakt :) - filmpje voor een latere post.

Het kokerellen viel 's avonds heel goed mee, niets fancy maar toch lekker...en na zo'n inspanning hadden we allemaal wel honger. En thank goodness voor wijn in blik die dezer dagen populair is zodat we toch van een aperitiefje konden genieten. De Underwood rode wijn heeft gesmaakt! En aangezien we geen kampvuur konden en mochten maken zaten we vroeg in de veren, maar dat deed eens deugd!

Eten veilig in de boom!

Stella is geen enkele keer wakker geworden dus ik denk niet dat er veel wildlife rond de tent heeft gelopen - oef - en ons eten ging 's morgens ook nog allemaal in de boom. Na het ontbijt zijn de kinderen even welgezind begonnen aan de terugweg met opnieuw James en Elise op kop.
Ik sta enorm versteld van ons gasten! Ze hebben geen enkele keer geklaagd of gezaagd dat ze moesten wandelen/klimmen, dat het te warm was, of dat er geen echt toilet was, dat er geen chips waren, dat we moesten spaarzaam zijn met water, dat er geen 's mores waren, dat er geen kampvuur was,...

 Nog even met de voetjes in het riviertje

Toen we maandag opstonden voelden we het toch wel wat maar we zijn onze volgende trip alweer aan het plannen! Als we nog een vrij weekend hebben in oktober zijn we weer weg.