Naar het werk....

Naar jaarlijkse gewoonte heeft mijn werkgever donderdag weer Take Your Child To Work - day gevierd (2017 and 2016). Voor Elise was dit haar eerste jaar terwijl dit voor Zoe al de derde keer was. Alhoewel dit een officiele feestdag is, doen hier steeds minder werkgevers aan mee. De voorbereiding alleen al duurt verschillende maanden en de dag zelf is ook niet van de poes: een dag op het werk (en zeker in een labo) is zowieso al uitdagend laat staan als er nog eens 30 kinderen rondlopen!! Elise was super content dat ze 'eindelijk' meemocht terwijl Zoe teleurgsteld was dat ze nu ook die dag met Elise moest delen: zij genoot er vorige jaren vooral van dat wij met zijn tweetjes een volledige dag alleen samen waren.

Met onze regionale maskotte; de haai

Toffe print op de t-shirts: I am Jawsome :)

Mijn kleine wetenschappertjes

Elise in actie!

Saying goodbye

Afscheid nemen is moeilijk! Voor iedereen, hoe oud dan ook, weegt zoiets zwaar. Een paar maanden geleden hadden Makayla’s ouders ons laten weten dat ze van plan waren om te verhuizen naar Indiana. De verhuis is uiteindelijk enorm snel gegaan; hun huis was binnen de week verkocht, en aangezien hier normaal binnen een maand de verkoop rond is, zijn ze sneller dan gepland vertrokken. Het plan was dat de kids het schooljaar gingen uitdoen maar vandaag zijn ze vertrokken! Het schooljaar is bijna over (15 juni), dus de komende weken zullen Makayla en haar broer thuis les krijgen door de ouders (thuis lesgeven is enorm populair in de US) en na de zomervakantie dan gewoon naar het tweede leerjaar gaan. Ondertussen zullen ze ook wat ingeburgerd zijn en hopelijk een huis gehuurd/gekocht hebben in een streek waar ze zich goed voelen.

Ik heb sedert begin deze maand enorm veel moeten reizen voor het werk, en we hebben ook een nieuwe nanny, dus het is hier ook nogal hectisch geweest. Toen ik deze week thuis kwam zei Bram dat Elise al de hele week ambetant was: enorm gevoelig, bij het minste beginnen wenen, en gewoon onrealistisch zijn. Donderdagavond was ik terug thuis met de kids maar was Bram weg en ik merkte net hetzelfde en dat ze bij het minste begon te wenen. Toen ik haar vroeg wat er aan de hand was zei ze dat er niks was maar na wat aandringen riep ze: I don’t want Makayla to go!

Mijn hart brak! Die twee kennen mekaar al van toen ze twee jaar waren en zijn vanaf dan al beste vriendinnen. Oh arme! Ik had gisteren iets gepland maar dat heb ik snel afgezegd aangezien ik zelf met Elise naar het afscheidsfeestje wou gaan - het plan was dat Bram haar zou brengen maar ik zag dat niet meer zitten. Ik had geen idee hoe Elise ging reageren bij het echte afscheid en ik wou er liever zelf bij zijn. Uiteindelijk is alles super verlopen en was het een heel tof feestje...en geen tranen...maar hele mooie herinneringen.

De 3 musketeers! v.l.n.r Makayla, Audrey, en Elise

Tatoo-fun!

Hieronder nog een paar leuke foto's van de kids: foto links is onlangs getrokken in Girl Scouts en foto rechts is van in Noah's Ark pre-school (ze waren toen ongeveer 3 jaar)

 

leuke groepsfoto!

Glow in the dark - feestje

Met een beetje vertraging hebben we gisteren dan Zoe’s 10de verjaardag gevierd. Met zo’n 15 vriendjes en vriendinnetjes hebben ze gesprongen in ‘the dark’. Het feestje was van 7u30 tot rond 9u30 - een voorproefje van hoe het zal zijn als ze later echt zal uitgaan. Het voordeel van een feestje in het donker is dat je er zonder probleem even vantussenuit kunt om met vrienden iets te gaan drinken en dat niemand er iets van merkt (gelukzak Bram!).
Toen we thuiskwamen wou Zoe natuurlijk nog haar cadeautjes openen... ik keek er vooral naar uit om in mijn bed te liggen haha. Maar het was zeker een geslaagd feestje!

Gelukkige verjaardag meid! Love you 💕

 Elise en Ella

 The GCG girls

Daphne en Jazmin van Gold Coast Gym

June Mountain

Geheel onverwacht zijn we donderdagavond richting Mammoth getrokken voor een weekendje skiplezier. Bram had er een super leuk appartementje gevonden voor ons vier. Om te skiën zelf zijn we naar June Mountain geweest; op ongeveer een 20 minuutjes rijden van Mammoth maar waar het een stuk minder druk is - zo hadden we toch horen zeggen - en gelijk hadden ze! June Mountain deed ons een beetje aan Ojai denken; een klein stukje paradijs verstopt van het hectische en gigantische skigebied dat Mammoth aan te bieden heeft. De echte Mammoth-liefhebbers verkiezen het gigantische skigebied omdat ze denken dat June niet genoeg pistes heeft maar eigenlijk is dit echt niet zo. Er is voor elk wat wils: groen en veel blauw voor de beginnelingen, maar ook genoeg zwart en diamanten voor de professionelen...het is er een stuk minder druk waardoor het soms voelde alsof we de pistes voor ons alleen hadden en we moesten ook niet wachten aan de liften.
De kids hebben opnieuw 2 dagen les genomen (Zoe is de 2de dag veranderd naar skiles) en ikzelf heb 1 dagje les genomen.  De tweede dag zijn Bram en ik er alleen op uit getrokken wat zalig was, met hier en daar een korte pauze voor een koffietje en lunch. De pistes lagen er ook perfect bij; door de storm een paar weken terug was er een pak nieuwe sneeuw gevallen en het was ook super warm dat we eigenlijk gewoon in een licht truitje konden skiën. Het was een kort reisje maar oh zo tof; het ziet ernaar uit dat onze jaarlijkse vakantie naar Mexico ingeruild zal worden voor de sneeuw :)

De verlaten pistes :)

Met de lift naar beneden na een succesvolle eerste dag en een super uitzicht op June

  

Onderweg naar ons appartementje even stoppen in het dorpje voor een drankje en een snackje :)

 Nog een paar foto's van de laatste dag

 lunchspot!

Next time for sure

En nog een leuk filmpje van ons laatste ritje van de berg met ons vier