Palm Springs

Kerstmis hebben we dit jaar in Palm Springs doorgebracht, met 7 volwassenen en 6 kids was het weerom een gezellige drukte. Ons huis was de max; genoeg slaapkamers voor onze grote bende en een gezellige en open keuken-living ruimte, tuin, zwembad (we hadden extra betaald voor de verwarming maar dat was zeker de moeite waard) en een jaccuzi!
De dagen voor ons vertrek waren nogal stresserend; we keken dus enorm uit naar wat R&R (rest and relaxation). Het leuke was ook dat we deze keer op kerstavond toekwamen en de kids dus de hele vakantie met hun nieuwe cadeautjes konden spelen...

Het eerste wat de kids wilden doen als we pas toekwamen was in het zwembad springen. Ons eigen zwembad hebben we al een tijdje niet meer kunnen gebruiken aangezien het niet verwarmd is...plezier alom dus!

Alle kousen liggen klaar voor Santa.

's Nachts...net nadat Santa op bezoek gekomen is...

Santa's brief...(hij was dit jaar een stuk milder dan vorige jaar)

De volgende dag...kijk naar die gezichtjes

Genieten van een babbel in het mooie weer

En van de jaccuzi

En van een zalige zonsondergang

De volgende dag zijn we met z'n allen naar de top van San Jacinto Mountain geweest voor wat sneeuwpret. Er was echter weinig sneeuw te vinden maar de kids hebben toch veel plezier gehad. Het ritje zelf duurt maar zo'n 10 min (maar voor iemand zoals ik met hoogtevrees is dit nogal aan de lange kant!). Terwijl Bram en de kids tegen de ruiten geplakt stonden, bleef ik veilig in het midden van de kabine staan met mijn ogen naar de grond gericht...de minuten aan het tellen tot we boven zouden zijn.

Ja...het was zeer koud!

Prachtige omgeving

Bram moet zijn kunstjes tonen

Gelukkig hadden we nog skipakjes voor de kids...een beetje te klein maar goed genoeg voor een paar uur plezier in de koude

Prachtig uitzicht van boven

De dag nadien zijn we met zijn allen gaan wandelen in Palm Canyon, een van de vele trails in de Indian Canyons, een een prachtig stukje natuur.

Onze ruiters met hun paard :)

Indiaan Elise in haar hutje (paard naast de deur)

Familiefoto :)

De zusjes...

Achtervolging...

De ruiters op hun paard - haha

Een papa die even terug kind wordt

Fantastisch uitzicht

En 4 dagen gaat toch weer zo snel voorbij...nog een laatste avond genieten van het zwembad.

Een nieuw speeltje voor Zoe...

Voila, we hebben het weer gehad. Gelukkig nieuwjaar iedereen en tot volgend jaar.

Kerstfeest op school

Vorige week was er bij Elise kerstfeestje op school...hier zie je fimpje van toen Zoe op het podium mocht staan :). Elise's beste vriendinnetje staat links van haar en ze gaat er helemaal voor - haha. Let op Elise bij de tweede strofe...ze doet het heel goed met haar neus :)

You put your antlers in.
You put your antlers out.
You put you antlers in,
And you shake them all about.
You do the Reindeer Pokey,
And you turn yourself around.
That's what it's all about!

You put your red nose in....

You put your hooves in....
You put your fluffy tail in...
You put your reindeer body in…

Getting ready for Xmas

Yes...kerstmis staat voor de deur en de kids verlangen zo tot Santa (geen sinterklaas hier) langskomt met hun pakjes...

 zelfs Biscuit is er klaar voor :)

Gisteren had Elise een playdate met Lily die vorig schooljaar bij haar in klas zat...en natuurlijk moesten er Gingerbread Houses gemaakt worden. Je kan die huisjes helemaal zelf maken maar daar is nogal wat werk aan...de meesten kopen een kit en dan moet je gewoon nog de versiering met frosting erop plakken. Ik vind dat die dingen verschrikkelijk smaken maar het samensteken van de huisjes is eigenlijk wel leuk...

De kids (en zelfs de mama's) heel geconcentreerd bezig

 Het eindresultaat: moet er nog meer frosting zijn!

 De tweede versie dat we gemaakt hadden was iets speciaals...je moest de koekjes met frosting op de kartonnen doos plakken! Soit, niet te eten maar wel leuk

Een fransman in Ojai

Eerder vorige week kregen we het goede nieuws dat Dad (de fransman waar we zo goed mee bevriend waren maar die in 2012 terug naar Lyon verhuisd was), voor een project van zijn werkgever op bezoek was in de streek ('t is te zeggen, hij moest in San Fransisco zijn voor een evenement maar had een vlucht tot LA genomen en was van plan om van hieruit naar SF te rijden). Zoe keek er zo naar uit om hem te zien; die twee waren zo verzot op mekaar. Het weerzien was super, we verschoten ervan dat het toch al zo lang geleden was dat we mekaar nog gezien hadden :). Wij genoten van zijn verhalen over hoe het was om terug in Frankrijk te wonen na een paar jaar in de US en hij vond het vooral tof dat hij direct zijn short en flipflops kon aandoen en hij wou ook meteen naar de Costco - kwestie van prioriteiten he.
De kids (en wij dus) hadden het dit weekend ook super druk met verjaardagsfeestjes (poolparty's wel te verstaan - het weer is hier nog altijd schitterend).

Beste margaritas in Ojai (zie je de kan staan!)

Ik ben dit jaar eens goed bezig om mijn kalenders (die ik naar jaarlijkse gewoonte maak) op tijd af te krijgen...ik had nog een paar foto's te kort maar tijdens onze wandeling gisteren hebben we ervan geprofiteerd dat we een extra fotograaf hadden...

 Elise wou niet mee op de foto...

 ...ze was te druk bezig...

 Bram met zijn dochters

 Familiefoto: Elise wou niet lachen want de zon zat in haar ogen zei ze...typisch Elise

En zo was het weeral een super geslaagd weekend!

Thanksgiving

Naar jaarlijkse gewoonte hebben we Thanksgiving met vrienden gevierd. Normaal gezien wordt het rond die tijd van het jaar wat koeler en 'comfort food' kan dan toch zo goed smaken he. Dit jaar was het iets anders dan de voorbij jaren want het was 30 graden buiten maar soit, de kalkoen, gratin patatjes, spruitjes met spek,..hebben toch enorm gesmaakt.

v.l.n.r Ikke, Hilde, Bram, Barbara, Edine, Josephine, Peter, Sven en Stefaan

Dit leuke Thanksgiving-knutselwerkje heeft Zoe op school gemaakt...De appel is het lichaam van de kalkoen, de tandenstokertjes met cheerios, een mini-marshmallow en een candy corn op top zijn de veren, en tandenstokertje met cheerios en mini-marshmallows is het hoofd en de lange nek...

Jammer dat dit lange weekend weeral zo vlug voorbij was...we kunnen beginnen aftellen naar kersmis.

Spunky??

Het lange Thanksgiving weekend staat voor de deur...Zoe heeft deze week geen school maar kan naar Elise's school gaan waar er opvang is voor de schoolgaande kids. Een paar weken terug was er oudercontact op school bij Zoe. Aangezien ik er moeilijk kon geraken had ik met Zoe's lerares een telefonische afspraak. Het gesprek duurde al bij al nog geen 10 minuten maar t is toch altijd leuk te horen hoe ze het op school doet. Zoe heeft geluk dat ze dit jaar de Common Core ingevoerd hebben. Zij zal dit nooit 'raar' vinden, in tegenstelling to kinderen die in hogere leerjaren zitten en de dingen nu op een heel andere manier moeten leren. Het filmpje hieronder legt goed uit wat dit bijvoorbeeld betekent voor wiskunde...!?

En zoals met alle dingen heb je voor- en tegenstanders van de nieuwe aanpak. Een interessant artikel hier.
Maken ze de dingen gewoon gekomplikeerder of zijn wij te 'oud' en staan we niet meer open voor nieuwe dingen??

Van Elise hebben we ook haar rapport gekregen en ze doet het op academisch vlak heel goed. De beschijving van haar persoonlijkheid/karakter is wel 'interesting'...spunky?!? Ik wist niet direct wat dat wou zeggen maar volgens Google betekent dit:

A friendly, generally likable personality that is very unique, energetic, and determined, and always has something to say or offer that no one else would have ever thought of

Yep...sounds like Elise :)

 Ze kan al mooi haar eigen naam schrijven

Schoolfoto's van dit jaar...

 

De statistieken: Elise 4 jaar

Voila, tijd voor de statistieken...en deze keer ook alles goed met de oren!!

Foto getrokken op het Thanksgiving feestje op school

Lengte: 107 cm (90ste percentiel)
Gewicht: 18,15 kg (80ste percentiel)

op 3 jaar:
Lengte: 90 cm (75ste percentiel)
Gewicht: 15,40 kg (75ste percentiel)

Vergeleken met Zoe op 4 jaar:
Lengte: 108 cm
Gewicht: 16,78 kg

Ik verschiet ervan dat Elise zoveel gegroeid is dit jaar. Ze klaagt dikwijls over pijn in haar gewrichten (armen en benen). Een paar maanden terug zijn we er voor naar de dokter geweest die ons zei dat we ons geen zorgen moesten maken maar dat dit hoogstwaarschijnlijk groeipijnen waren  - bij deze dus bevestigd, ocharme.

Halve marathon

Voila, het is voorbij, mijn eerste halve marathon is achter de rug! Wat een evenement, wat een ervaring!! Wat ik vooral zag zitten aan deze race was het feit dat het dicht bij de deur was maar ook het feit dat het parkoer mostly flat (= grotendeels plat) was. In mijn hoofd betekende dit dus: het is plat! Zaterdag was ik wel even geschrokken toen papa op Skype begon over 'die stijle klim in het parkoer' - slik, ik had geen idee waarover hij het had!
Zaterdagvoormiddag moest ik mijn wedstrijdnummer, timing chip (om je precieze tijd te meten) en andere goodies gaan halen in Ventura en zijn we 'die klim' toch even gaan inspecteren - nog meer slik, vooral omdat die pas op het einde van de race lag.
Zaterdagavond ben ik vroeg gaan slapen en na heel wat gedroom over verkeerd lopen en niet vooruit geraken ben ik toch om iets voor 5 zeer fris opgestaan. Ik wou mezelf genoeg tijd geven om mijn lichaam te laten wakker worden en deftig te kunnen eten.
Tot een paar maand terug was ik helemaal niet zo'n loper en om eerlijk te zijn had ik voor maart 2014 nog nooit langer dan een minuut gelopen. Ondertussen heb ik geleerd dat (lange afstanden) lopen zowel een fisieke als mentale uitdaging is. Zo heb ik de laatste weken mijn trainingen gelopen in mijl ipv kilometer. De app waarmee ik loop laat me bij elke mijl weten hoeveel mijl ik gelopen heb, in welke tijd en wat mijn gemiddelde tijd is. Als ik de app in km zet ipv mijl moet ik de app tot aan 21 horen tellen en 'in mijn hoofd' lijkt het veel minder ver om van 1 mijl naar 13,1 mijl te gaan in vergelijking met van 1km naar 21km??

Het weer was perfect, natuurlijk nog koud om 6u45, maar de weersvoorspellingen waren heel goed, het zou aangenaam warm worden, rond de 20 graden. Het enige waar ik wat mee inzat was dat er volgens de voorspelling redelijk wat wind zou opkomen in de late voormiddag en tegen wind lopen is nu niet het meest aangename.

mooie zonsopgang

Iets voor 7uur, zoals je kan zien moesten de kids ook nog wat wakker worden - het was ook voor hen een vroege morgen.

Om 7uur vertrokken de marathonlopers. Deze groep vertrok allemaal samen, niet zoals de halve marathonlopers die in waves van 2 minuten verschil vertrokken afhankelijk van de tijd per mijl (minder dan 8 minuten, 8 minuten, 9 minuten en 10+ minuten) je van plan bent te lopen. Het is dus belangrijk dat je enig idee hebt wat je gemiddelde tijd per mijl is. Daarnaast kan je kiezen om een 'pacer' te volgen. Die atleten lopen de race mee en hebben een bepaalde eindtijd als doel. Afhankelijk van het doel dat je wilt bereiken volg je dus een bepaalde pacer. De korste tijd voor de halve marathon was 1u30, daarna 1u50, 2u en zo verder. Mijn persoonlijk doel was om de race te lopen in minder dan 2 uur dus heb ik mij strategisch gezet tussen de pacer van 1u50 en die van 2u. 

Ongeveer 10 minuten voor het vertrek 'dacht' ik dat ik nog een plasje moest doen. Ik ben vlug naar de toiletten gelopen maar natuurlijk was ik niet de enige want de rij was verschrikkelijk lang. Ik wist wel dat ik eigenlijk niet moest maar 'my mind was playing tricks with me'. Ik ben beginnen aanschuiven en toen begon het gesprek rondom mij tussen andere lopers over de mind tricks en dat er eigenlijk niemand echt naar de WC moest maar dat ze het gewoon dachten. Uiteindelijk heb ik een zeer gedurfde beslissing genomen, ben ik uit de rij gestapt en ben ik me in positie voor de race gaan zetten :). Ik heb tegen mezelf gezegd: ik moet niet, ik denk het alleen maar - lol.

ready to go!

in positie

mijn kleine supporters (Advies van Zoe aan haar mama voor het vertrek: mommy, remember to save your speed for the finish line - goed gezegd voor een 6-jarige!)

Hieronder zie je het niveauverschil in de wedstrijd. Er zitten inderdaad een paar platte stukken in maar ook een paar klims :)  misschien was het maar beter dat ik die details niet allemaal wist voor het vertrek.

Met het meisje die links van mij loopt op de foto ben ik vertrokken. De eerste 5km hebben we samengelopen maar daarna had zij besloten om een tandje bij te steken, uiteindelijk zijn we na 10km weer op hetzelfde snelheid beland. De foto's hieronder zijn getrokken aan ongeveer 11km.

Het is pas met naar de foto's te kijken dat ik een besef heb van hoe mooi het parkoer eigenlijk was. Ik keek er echt naar uit om eens in een andere omgeving te lopen maar ik moet eerlijk toegeven dat ik er tijdens de wedstrijd heel weinig van gemerkt heb - veel te geconcenteerd op het einddoel.

Dit was, op de finish na, het mooiste moment van de race: iets over 15km stonden Bram en de kids. Het was zo leuk om hen te zien en het gaf zo'n gevoel dat ze voor mij aan het supporteren waren dat ik op dat moment een extra push kreeg om wat rapper te lopen. Dat kwam ook goed uit want op dat moment kwam die verdoemde tegenwind opzetten. Ik weet nog dat ik dacht: nu alles geven, het is 'maar' 4 mijl meer (heel wat minder dan 6,5 km - haha). En op dat moment ben ik ook serieus rapper beginnen lopen.

Ongeveer een 3 km achter dit punt was de stijle klim waar papa het over had. Het was eigenlijk nog grappig want er waren heel wat lopers die op dat moment luid scheldwoorden begonnen te roepen - de klim was duidelijk niemands favoriet. Eens boven moest ik toch wel wat op adem komen en mijn hartslag weer wat onder kontrole proberen te krijgen. De langste race die ik tijdens mijn training had gelopen was 12 mile (19,3km) en toen ik dat bordje van 12 mile passeerde begon ik het was lastig te krijgen. Op dat moment heb ik tegen mezelf gezegd: de ene voet voor de andere zetten, niet denken en gewoon voortdoen. Ik moest op dat moment ook denken aan wat Zoe met zei net voor het vertrek en op dat moment ben ik beginnen versnellen. Ik begon moe te worden en begon pijn te krijgen in mijn linker voet maar ik wist dat ik niet mocht opgeven, gewoon doorzetten was de boodschap. De laatste mijl heb ik in 7 minuten gelopen, wat voor mij supersnel is. En dan eindelijk zie je de finish line en zie je je familie staan...wat een gevoel om over de eindmeet te komen!

Voor alle deelnemers was er gratis een glas 805-beer en tacos voorzien. Voor het vertrek vroeg ik me al af hoe een mens 's morgens voor 10u al een glas bier kon drinken maar ik moet toegeven dat het enorm gesmaakt heeft :). Ik ben uiteindelijk als 7de geeindigd in mijn leeftijdsgroep van 77 vrouwelijke deelnemers en als 19de totaal van de 243 vrouwelijke deelnemers. Mijn tijd was 1u 51min 59sec en daar ben ik super trots op.

Soit - dit is zeker voor herhaling vatbaar maar deze week gaan we toch wel even rusten :)