Het einde is in zicht?

Toen Elise 1 jaar werd zeiden Bram en ik tegen mekaar: "yes, we hebben het overleefd!". Ik had zo in mijn hoofd dat dit een heel belangrijk moment was: we konden de papflessen wegdoen, ze kon gewone melk drinken ipv formula en ze zou binnenkort stappen. Nu ik eraan terugdenk is dat eerste jaar voorbij gevlogen, ik herinner me er ook niet zo heel veel meer van maar het slaap tekort zal daar ook wel voor iets tussen zitten!
Gelukkig heb ik de blog en ik vind het leuk dat ik altijd eens kan terugkijken. Toen Zoe geboren was moesten we vooral wennen aan het feit dat ons leven vooral bepaald werd door wat zij wou (je eigen 'ik' bestaat de eerste maanden niet meer) maar je groeit ook in je rol als ouder en dan komt alles wat meer in balans. Toen Elise geboren werd heb ik veel meer kunnen genieten van de eerste 6 maanden. De bevalling was een 'walk in the park' vergeleken met Zoe waar ik me voelde alsof er een vrachtwagen over mijn lichaam had gereden, Elise sliep en at veel beter en ze was ook een hele stille baby. Bij momenten 'vergat' je dat ze er was omdat ze zo stil was. Maar na 6 maanden begon het lastige werk toch wel (dat we in die tijd ook een huis gekocht hadden en verhuisd waren en ik van werk veranderd was hebben natuurlijk ook wel een rol gespeeld) om een fulltime job te combineren met een huishouden en 2 kids en zeker als je dan nog eens geen familie in de buurt hebt.

Wij zijn 24/7 van dienst en hebben eigenlijk nooit een 'break'. We hebben ondertussen een goede routine uitgewerkt maar onze dag begint wel 's ochtends om 5u30 (of 5u45 afhankelijk van hoeveel keer ik op de snooze-knop duw) en is pas gedaan wanneer Zoe in bed zit en dat is rond 8 uur; daarna is het 'onze tijd' maar om 9u30 liggen we meestal toch in bed. Ik wil helemaal niet klagen hoor maar soms 'dromen' we er wel eens van over hoe het zou zijn moesten we de oma's en opa's dicht in de buurt hebben en we ze daar eens kunnen afzetten voor een weekendje en wij er met ons tweetjes eens tussenuit kunnen muizen.  Ik heb altijd gedroomd van een groot gezin (waarschijnlijk omdat ik altijd een broer of zus gewild heb en er gene heb) maar op de vraag of er nog een 3de komt is het antwoord volmondig NEEN.

Onze kids zijn de laatste tijd echt wel enorm in form; Elise begint zich beter te kunnen uitdrukken ofwel beginnen wij beter te verstaan wat ze wilt en Zoe begint zich beter en beter te voelen in de rol van 'grote zus'. Ze slapen ook fantastisch goed: Elise gewoonlijk tot 6u30 en Zoe in het weekend tot 7u30 (in de week moeten we ze wakker maken). Zalig dus!!! Bram en ik kunnen soms de zaterdagochtend al eens van onze koffie genieten wanneer alles nog muisstil is in huis....lovely!