09 May 2008

May grey and June gloom (and how to deal with it)

In tegenstelling tot de rest van het jaar, kan het in mei en juni echt wel slecht weer zijn hier, net als in België (zoals nu dus duidelijk het geval is). Dit fenomeen wordt hier May gray and June gloom genoemd: veel bewolking of hardnekkige mist en dus kouder. Deze barse winteromstandigheden komen enkel voor aan de kust, dus als we het echt niet meer kunnen uithouden vinden we gelukkig een stralende zon op een kwartiertje rijden.

Maar we laten ons niet ontmoedigen door het weer want ook deze maanden beloven weer leuk te worden. We krijgen namelijk weer bezoek. Tante Free en Nonkel Miel zijn woensdagavond aangekomen vanuit België, met een hele hoop cadeautjes...allemaal voor mij. Op zaterdag zijn we met zijn allen op verkenning geweest:
  • Santa Barbara Harbor: een beetje buiten de platgetreden toeristenpaden. Niet te groot maar met een paar gezellige bars en restaurants. Geef toe, je voelt je toch direct op vakantie als je op het gemak een pintje kunt drinken in de zon (dat zegt mijn papa toch), met de geur van de zee, en brekende golven, klapperende masten en krijsende meeuwen op de achtergrond. En er is nog een surfbar, Endless Summer Cafe (naar dé klassieker onder de surffilms): goeie naam, iets minder goeie cocktails. By the way, aan het einde van de golfbreker vind je Sandspit, een surfspot enkel en alleen voor the experienced. Onder de goeie condities, in de winter, vind je er soms een "insane hollow ass-flyin' right" (filmpje), redelijk spectaculair door de terugslag van het water tegen de golfbreker.
Op het einde van de golfbreker efkes rusten
  • Goleta Beach: We genieten van een Chocolate Fudge Sundae (mmmm) in the Beachside Cafe, het enige restaurant op Goleta Beach en één van de weinige restaurants vlak aan het strand; een gegeerde plaats om te eten dus. Jammer dat, behalve Chocolate Fudge Sundae, het eten niet echt lekker is. De coupes zijn wel zo groot dat je minstens met z'n tweeën moet zijn om dit op te krijgen.


  • Om de bewolking op zondag te ontsnappen rijden we landinwaarts naar de Santa Ynez Mountains, meer bepaald naar de Santa Barbara Wine Country, het kleine broertje van de meer bekende Napa Valley bij San Francisco. Wij hebben de Los Olivos - Santa Ynez Wine Loop genomen.

Deze streek werd vooral bekend door de film "Sideways" die daar opgenomen werd, een aanrader trouwens. Miles Raymond, een aspirant-auteur die er maar niet in slaagt om een uitgeverij te vinden voor z’n literaire pareltjes, geeft les aan een middelbare school. Zijn huwelijk liep enkele jaren eerder op de klippen en sindsdien heeft hij nog maar weinig om voor te leven, behalve dan zijn vriendschap met mislukt acteur Jack en zijn liefde voor goede wijn. Wanneer Jack op het punt van trouwen staat, besluiten de twee vrienden om een weekje op stap te gaan langs de wijngebieden van Californië: de zeven laatste dagen voor Jacks huwelijk moeten zeven Bourgondische etmalen worden van lekker eten, fantastische drank en af en toe een partijtje golf. Het spreekt vanzelf dat de twee vrienden voor het einde van hun trip frontaal met elkaar en zichzelf in botsing zullen komen – naarmate het alcoholgehalte toeneemt, komen de frustraties bovendrijven en zijn we vertrokken voor een soms hilarische, soms ook pijnlijk herkenbare rit doorheen de levens van twee sukkelaars.


De meeste wineries zijn dagelijks open van 9 tot 5, en je betaalt rond de $10 voor 6 tastings, wat in totaal neerkomt op een groot glas wijn. De eerste die we bezochten had ook een picnic area: Lincourt Winery. Prachtig plaatsje in de zon, met uitzicht op de wijngaard, kalmte en rust (behalve af en toe een bende halfzatte dandy's), en zeer vriendelijke uitbaters. En met een stukje brood en kaas was het echt perfect. Ook nog geleerd dat een Syrah goed zou moeten passen bij Belgische chocolade.


Spijtig genoeg zijn we dan nog vertrokken naar de Brander Winery waar de serveuze nogal gehaast was, en niet echt vriendelijk en dus smaakte de wijn op slag al heel wat minder. Onderweg zijn we wel even gestopt in Los Olivos, een echt charmant stadje met slechts 1000 inwoners. Veel toffer dan Solvang, een toeristenval dicht in de buurt, volgepropt met fake Deense gebouwen, slechte restaurants en overbodige winkels.





Tussen alle activiteiten in sta ik model voor tante Free, de fotografe van dienst. Op zaterdag 17 mei vertrekken ze terug naar België.

No comments: