09 August 2025

Canada: Vancouver

Vakantie… eindelijk! Kort, maar ik had er zó naar uitgekeken: even helemaal genieten zonder werk, volleybal of computer – gewoon buiten zijn, de natuur in, en een nieuwe streek ontdekken.

Belgische vrienden van ons, echte Canada-fans, zouden deze zomer in de omgeving van Vancouver zijn. Voor ons is dat maar drie uur vliegen, dus we móesten gewoon iets regelen om elkaar te zien. Bram vond een huis voor ons in Madeira Park (Sunshine Coast), maar daar zouden we pas maandagavond afspreken. Vorige week zaterdag zijn we vertrokken, dus hadden we genoeg tijd om met z’n vieren Vancouver te verkennen. 

Ik wist niet goed wat ik van Vancouver moest verwachten, maar was aangenaam verrast. De stad ligt prachtig aan het water en is zeer wandel- en fietsvriendelijk. Ons hotel had uitzicht op het water, waar we de watervliegtuigen zagen landden en opstegen. 

Zaterdagnamiddag genoten we van een wandeling langs de waterkant en hebben we Gastown bezocht. Gastown is een van de oudste en meest karakteristieke wijken van Vancouver, en het staat bekend om zijn charmante mix van historische architectuur, gezellige straatjes, trendy boetieks, kunstgalerijen en veel restaurants en cafés. Het is eigenlijk ontstaan rond 1867, toen John “Gassy Jack” Deighton er een saloon opende — en zo kreeg de wijk zijn naam. Het beroemdste herkenningspunt van Gastown is zonder twijfel de stoomklok (steam clock). Die staat op de hoek van Cambie Street en Water Street en is wereldwijd een van de weinige overgebleven stoomklokken.



De volgende ochtend huurden we fietsen om Stanley Park te verkennen – echt een aanrader. Als je Stanley Park helemaal met de fiets rondrijdt, volg je de Seawall – een 9 km lange, autovrije route langs de kustlijn die het hele park omringt. Het is een van de mooiste fietstochten in Vancouver en ideaal om in 1 à 2 uur te doen. Je rijdt altijd met het water aan je zijde, en het uitzicht verandert voortdurend: van de glinsterende skyline in Coal Harbour tot de besneeuwde toppen van de North Shore Mountains in de verte.

We stopten even bij de kleurrijke totempalen van Brockton Point, fietsten langs de vuurtoren, en keken op tegen de imposante Lions Gate Bridge. 









Daarna namen we de bus naar Capilano Park, lunchten we, en ontdekten we het park met zijn indrukwekkende hangbruggen (voor mij met hoogtevrees een bijzondere ervaring). We waren er uiteindelijk zo’n drie uur. Capilano Suspension Bridge Park is een mooie plek om even de stad te ontsnappen. De hangbrug is 137 meter lang en hangt 70 meter boven de Capilano River.  Daarnaast zijn er wandelpaden door het regenwoud, loopbruggen tussen de boomtoppen en een korte Cliffwalk langs de rotswand.











Op dag drie bezochten we na het ontbijt de Public Market in Granville, waar we het grootste deel van de dag doorbrachten. Granville Island Public Market is een overdekte markt vol kraampjes met verse producten, lokale specialiteiten, kunst en ambacht. Je vindt er alles van fruit en kaas tot handgemaakte sieraden en schilderijen. Granville Island is meer dan de beroemde overdekte Public Market. Rondom de markt vind je kleine boetiekjes, kunstgalerijen, cafés, een brouwerij en ateliers van lokale ambachtslieden, je kan er dus zonder problemen uren blijven hangen.







Van daar vertrokken we richting de ferry waar we om 17.30 u. de boot hadden naar Madeira Park om onze vrienden te ontmoeten.



Meer daarover lees je in mijn volgende post…

21 July 2025

Stan State Camp

Gisteren vertrokken Zoe en ik richting Turlock, in het hart van de Central Valley, voor een volleybalrecruiteringskamp bij Stan State. Zes uur rijden bracht ons door uitgestrekte velden naar de campus, waar we nog even de tijd namen om op ons gemak rond te kijken en de campus te verkennen.

De campus zelf is mooi, maar eerlijk is eerlijk: zonder volleybal zou ik er niet meteen voor vallen. Buiten de campus is het vrij suburban met verder eigenlijk helemaal niks te doen.

Het kamp daarentegen? Absoluut de moeite waard! En het werd nóg leuker toen we tot onze verrassing een oude bekende tegen het lijf liepen: Sorayah, een vriendin met wie Zoe twee jaar geleden in een nationaal team speelde. Hun wegen waren daarna uit elkaar gegaan, maar binnenkort spelen ze weer samen in hetzelfde team. Wat een mooie, onverwachte reünie!


Zie je Zoe staan?

Zoe met de coaches van het programma.

Met Sorayah 💗





En nu nog een paar dagen en het schoolseizoen begint alweer!

12 July 2025

Elise in Frankrijk

Terwijl wij in Dallas waren, genoot Elise in Frankrijk van een heerlijke tijd met haar grootouders en nonkel. Haar dagen stonden vooral in het teken van paardrijden – iets waar ze al eerder om had gevraagd om ook weer opnieuw aan te beginnen naast volleybal. Hoe we dat thuis gaan combineren, weet ik nog niet… maar dat zien we later wel.

Wat ik wél zeker weet: ze heeft ontzettend genoten van haar vakantie.
En voor mij blijft altijd een klein feestmoment om haar weer op te halen aan de luchthaven en weer iedereen thuis te hebben! 💛🐴✈️ 

Reef Volleyball is going international



En ze is terug thuis!

05 July 2025

Volleybal, warmte en heel veel plezier in Dallas - het kampioenschap

Zondag zijn we van LA naar Dallas gevlogen voor het volleybalkampioenschap, waar per leeftijdsgroep ongeveer 300 teams meededen, verdeeld over 7 competitiedivisies. Al op dag één was duidelijk dat de lat hoog lag – elk team daar had zijn plek echt verdiend. De competitie was pittig en vier dagen spelen vraagt veel, zowel mentaal als fysiek.

Zoe speelde erg goed tijdens de eerste drie dagen, al had ons team het moeilijk in de verdediging. Na twee dagen stonden we 0-6 – niet ideaal, maar ze bleven zich inzetten. Sommige speelsters hadden collegecoaches die kwamen kijken, dus er stond wel wat druk op. Die coaches komen trouwens vaak alleen naar de warm-up en blijven meestal niet lang hangen. Voor Zoe kwamen er vier even langs en een paar gingen de livestream volgen. Dat gaf wel wat spanning, maar ze had de juiste focus en mag echt tevreden zijn over haar spel.

Op dag drie won het team al hun wedstrijden – een mooie opsteker. Op de vierde dag, tijdens de eliminatieronde, lagen ze er helaas na de tweede match uit. Jammer, maar ze hebben veel geleerd en ook echt plezier gehad – wij als ouders trouwens ook. Het was een heel leuke groep en we gaan zowel de speelsters als hun ouders missen. Volgend seizoen zal er veel veranderen, want sommige meiden stoppen – het blijft een dure sport, zeker als je niet van plan bent om verder te spelen op de universiteit.

Van Dallas zelf hebben we niet veel gezien, maar het voelde verrassend artistiek en gezellig aan. Wel ontzettend warm – die typische, drukkende hitte die je naar binnen jaagt, waar de airco dan weer ijskoud staat. We zijn met het team gaan linedancen (superleuk, ook met een paar mama’s en de coach) en zijn ook naar Terry Black’s BBQ geweest. Daar bestel je per gewicht – de porties zijn serieus groot! Ik hield het bij een beetje kalkoen, maar Bram ging all-in... zie foto 😅

Een mooie afsluiter van het seizoen! Elise, die zag het niet zitten om vier dagen te moeten kijken naar volleybal en is naar Frankrijk vertrokken. Ze blijft er nog tot volgende week.

Welkom in de luchthaven

De namen van alle teams die deelnemen


De longhorn bulls in het stadscentrum van Dallas, meer foto's kan je hier zien. Het park toont een indrukwekkende installatie van 49 bronzen Texas longhorns en 3 ruiters te paardHet is ontworpen door kunstenaar Robert Summers en was afgewerkt in 1994. De kudde lijkt levensecht en alsof ze door een beekbedding trekken, wat een eerbetoon is aan de Shawnee Trail, een van de oudste veeroutes (catte trail) die door Dallas liep.

De 'Golden Boy' 
The 'EYE'


Ready for line dancing!


Bram zijn bord!

The BEST Team!
Dustin (de hoofdcoach) en Brock (de clubdirecteur)

Er staan ook nog een heleboel foto's en filmpjes op de socials van Reef, volg reefvbc op Instagram of Reef Volleyball Club of Facebook.