Gisteren vertrokken Zoe en ik richting Turlock, in het hart van de Central Valley, voor een volleybalrecruiteringskamp bij Stan State. Zes uur rijden bracht ons door uitgestrekte velden naar de campus, waar we nog even de tijd namen om op ons gemak rond te kijken en de campus te verkennen.
De campus zelf is mooi, maar eerlijk is eerlijk: zonder volleybal zou ik er niet meteen voor vallen. Buiten de campus is het vrij suburban met verder eigenlijk helemaal niks te doen.
Het kamp daarentegen? Absoluut de moeite waard! En het werd nóg leuker toen we tot onze verrassing een oude bekende tegen het lijf liepen: Sorayah, een vriendin met wie Zoe twee jaar geleden in een nationaal team speelde. Hun wegen waren daarna uit elkaar gegaan, maar binnenkort spelen ze weer samen in hetzelfde team. Wat een mooie, onverwachte reünie!
Zie je Zoe staan?
Zoe met de coaches van het programma.
Met Sorayah 💗
En nu nog een paar dagen en het schoolseizoen begint alweer!
Terwijl wij in Dallas waren, genoot Elise in Frankrijk van een heerlijke tijd met haar grootouders en nonkel. Haar dagen stonden vooral in het teken van paardrijden – iets waar ze al eerder om had gevraagd om ook weer opnieuw aan te beginnen naast volleybal. Hoe we dat thuis gaan combineren, weet ik nog niet… maar dat zien we later wel.
Wat ik wél zeker weet: ze heeft ontzettend genoten van haar vakantie.
En voor mij blijft altijd een klein feestmoment om haar weer op te halen aan de luchthaven en weer iedereen thuis te hebben! 💛🐴✈️
Zondag zijn we van LA naar Dallas gevlogen voor het volleybalkampioenschap, waar per leeftijdsgroep ongeveer 300 teams meededen, verdeeld over 7 competitiedivisies. Al op dag één was duidelijk dat de lat hoog lag – elk team daar had zijn plek echt verdiend. De competitie was pittig en vier dagen spelen vraagt veel, zowel mentaal als fysiek.
Zoe speelde erg goed tijdens de eerste drie dagen, al had ons team het moeilijk in de verdediging. Na twee dagen stonden we 0-6 – niet ideaal, maar ze bleven zich inzetten. Sommige speelsters hadden collegecoaches die kwamen kijken, dus er stond wel wat druk op. Die coaches komen trouwens vaak alleen naar de warm-up en blijven meestal niet lang hangen. Voor Zoe kwamen er vier even langs en een paar gingen de livestream volgen. Dat gaf wel wat spanning, maar ze had de juiste focus en mag echt tevreden zijn over haar spel.
Op dag drie won het team al hun wedstrijden – een mooie opsteker. Op de vierde dag, tijdens de eliminatieronde, lagen ze er helaas na de tweede match uit. Jammer, maar ze hebben veel geleerd en ook echt plezier gehad – wij als ouders trouwens ook. Het was een heel leuke groep en we gaan zowel de speelsters als hun ouders missen. Volgend seizoen zal er veel veranderen, want sommige meiden stoppen – het blijft een dure sport, zeker als je niet van plan bent om verder te spelen op de universiteit.
Van Dallas zelf hebben we niet veel gezien, maar het voelde verrassend artistiek en gezellig aan. Wel ontzettend warm – die typische, drukkende hitte die je naar binnen jaagt, waar de airco dan weer ijskoud staat. We zijn met het team gaan linedancen (superleuk, ook met een paar mama’s en de coach) en zijn ook naar Terry Black’s BBQ geweest. Daar bestel je per gewicht – de porties zijn serieus groot! Ik hield het bij een beetje kalkoen, maar Bram ging all-in... zie foto 😅
Een mooie afsluiter van het seizoen! Elise, die zag het niet zitten om vier dagen te moeten kijken naar volleybal en is naar Frankrijk vertrokken. Ze blijft er nog tot volgende week.
Welkom in de luchthaven
De namen van alle teams die deelnemen
De longhorn bulls in het stadscentrum van Dallas, meer foto's kan je hier zien. Het park toont een indrukwekkende installatie van 49 bronzen Texas longhorns en 3 ruiters te paard. Het is ontworpen door kunstenaar Robert Summers en was afgewerkt in 1994. De kudde lijkt levensecht en alsof ze door een beekbedding trekken, wat een eerbetoon is aan de Shawnee Trail, een van de oudste veeroutes (catte trail) die door Dallas liep.
De 'Golden Boy'
The 'EYE'
Ready for line dancing!
Bram zijn bord!
The BEST Team!
Dustin (de hoofdcoach) en Brock (de clubdirecteur)
Er staan ook nog een heleboel foto's en filmpjes op de socials van Reef, volg reefvbc op Instagram of Reef Volleyball Club of Facebook.
